Transamerica 2012 - dag 13 - Troutdale, VA - Rosedale, VA (92 km + 8)

12 juni 2012 - Rosedale, Verenigde Staten

Toen we deze ochtend het trekkershutje verlieten, was het droog, maar regen was steeds dichtbij, dus ook de regenjassen hielden we bij de hand. Na twee uurtjes fietsen reden we Damascus binnen, een onder hikers en bikers beroemde plaats. Zowel de Transamerica als de Appalachian trail lopen er doorheen. Wij streken neer bij een aardige bakery, voor koffie, chocolademelk, brownie en bosvruchtenflapje. Er was wifi, dus kon Henk even de foto's uploaden en versturen. We kwamen in gesprek met een vitale, mondaine dame van ca. 75 jaar, die in de vijftiger jaren in Engeland had gestudeerd en in Europa had gereisd. Toen ik haar complimenteerde met haar gele lakleren schoenen, hadden we een gezamenlijke passie ontdekt. Zij vertelde dat ze met pijn in het hart haar schoenencollectie had moeten inperken tot 300 paar toen ze verhuisde naar een seniorencomplex. Zij had medelijden met mij, omdat ik maar twee paar schoenen kon meenemen: mijn, inmiddels behoorlijk stinkende, fietsschoenen en een paar sneakers (Campers, dank nog voor de tip, Titia!). Helaas konden we niet alle verhalen van deze dame beluisteren, want we moesten weer on the road. In Meadowview hebben we boodschappen gedaan bij de Farmers Guild, want we wisten dat we die avond geen facilteiten zouden hebben op de plek waar we zouden slapen. Toen wij vertelden dat we iets wilden kopen voor die avond, dat dus nog een aantal uren op de fiets mee moest, niet te zwaar, koolhydraatrijk en zo mogelijk wat groens, kwam het voltallige personeel van de winkel en van het restaurant in actie. Uiteindelijk verlieten we het pand met pasta, een zak met verse doperwten, bloemkool en radijzen en een enorme hoeveelheid kaas. Ontzettend aardige mensen, zoals we zo vaak meemaken. Nu waren we klaar voor de grootste klus van de dag: het beklimmen van Hayters Gap. Een smerige, loeisteile en eindeloze klim, die veel van ons vergde. Twee keer zijn we gestopt om de hartslag weer op een normaal peil te krijgen. In totaal hebben we een uur achter elkaar geklommen, met een gemiddeld hellingspercentage van 9. Gelukkig kwam daarna het einddoel snel in beeld: de Elk Garden United Methodist kerk in Rosedale. Waar zouden wij zijn zonder de kerk in deze regionen? Ook hier weer een open deur, een keuken, welkomsgroet en genoeg ruimte om onze matjes en slaapzakken neer te leggen. Henk heeft nog een biertje gehaald - wel even ruim 2 mijl fietsen - en toen ben ik gaan koken: pasta primavera met salade. Toen het donker werd, kwamen er heel veel vuurvliegjes, een prachtig gezicht. Wij sloten de kerk af en gingen slapen, de wekker stond weer om 6 uur.

Totaal 1178 km

Foto’s

3 Reacties

  1. Frans Janssens:
    13 juni 2012
    Gelukkig lag het aan de ontbering van draadloos en zijn jullie niet radeloos geworden. Wij hadden al de neiging Opsporing verzocht in te schakelen of een ouderwetse ANWB-oproep de ether in te sturen: Gezocht Henk en Marja, rijdend op de fiets, waarvan een met een opvallend aanhangwagentje, onderling kibbelend over de route die gereden moet worden, klagend over het enorme valse plat, wanhopig op zoek naar eten, drinken en een slaappplaats, die zich ergens tussen de oostkust en de westkust bevinden. Zij worden vriendelijk verzocht zo spoedig mogelijk naar huis te bellen, te mailen, te skypen of zich op Facebook te melden. Het NL ministerie van van buitenlandse zaken is al gewaarschuwd en zoekt contact met onze ambassadeur ter plaatse.
    Gelukkig hebben jullie je op tijd gemeld en kan de wedstrijd NL - Duitsland gewoon doorgaan.
  2. Gerda:
    13 juni 2012
    nou ik heb het ook niet gemakkelijk. Ik heb de katten inmiddels aangepakt, achter uit de keel grommen was genoeg. Deze techniek had ik verfijnd gedurende de rit van utrecht naar La Clie. Ik beraad me nog over de aanpak van de honden, voorlopig ga ik ze uit de weg. Ik ga ook naar buiten, daar beleef ik ook veel avonturen, zo lopen hier waanzinnig grote vogels rond, hun naam lijkt op die van mij, iets van kip, als ze mij roepen komen die beesten ook aangerend. Ze lijken mij wat aan de grote kant om ze te grazen te nemen, hoeft ook niet want ik krijg iedere dag brokjes.
  3. Ger Willems:
    14 juni 2012
    Waarom zijn wij aan het werk als je ook al deze mooie ervaringen kunt meemaken?
    Maar goed dat jullie niet in de Eiffel fietsen gelet op de uitslag van vanavond