Transamerica 2012 - dag 15 - Breaks, VA - Hindman, KY (112 km)
14 juni 2012 - Hindman, Kentucky, Verenigde Staten
Na een stevig ontbijt in het restaurant van het park stapten we op de fiets voor een flinke etappe; noodzakelijk, want tot aan Hindman zijn er geen andere overnachtingsmogelijkheden. Na korte tijd was er weer een mijlpaal: een nieuwe staat! Waar ik me al een paar dagen zorgen over maakte, want Ik ben voor bijna alle honden bang, waren de loslopende honden waar je steeds voor wordt gewaarschuwd. Ook Transamericafietser Klaas van der Els (2010) adviseerde ons om pepper spray aan te schaffen. Ik was daar steeds wat huiverig voor: het is, bij ons althans, een verboden wapen en ik ben bang dat ik het niet goed gebruik of in mijn of Henk's ogen spuit. We waren dus niet op die manier gewapend toen, direct al na het bordje Welcome to Kentucky, de eerste woest blaffende hond uit de bosjes kwam stuiven. Wat bleek: Henk blafte gewoon terug in het Engels: Stay! en Stay back! En ze deden het nog ook. Dat gaf een iets rustiger gevoel, hoewel we later nog een flinke stok achter op de fiets van Henk hebben gebonden voor als de blaftruc niet voldoende helpt. Verder was het weer een dag vol uitdagingen: een hoop flinke klimmen, bij stijgende temperaturen en soms druk verkeer. Aan de grote aantallen coal trucks kon je goed zien dat in dit deel van Kentucky de kolenindustrie erg belangrijk is. Net toen Henk zo'n gevaarte aan het fotograferen was, zagen we Tom, van de camping in Troutville, voorbijfietsen. Grappig: we zijn elkaar de afgelopen dagen steeds misgelopen terwijl we vlak achter elkaar zaten, de afgelopen nacht zat Tom ook in het park, op de camping. Na het uitwisselen van ervaringen, hoe ver, hoe hoog en hoe warm, zetten we koers naar Hindman, waar we konden overnachten bij de Knott County Historical Society. Voordat we daar waren moest er een duivelse oprijlaan worden overwonnen. Als je probeerde te fietsen, viel je achterover, zo steil. Duwen dus die fietsen, en het karretje. Bovenaan de berg stond David Smith ons op te wachten met drie glazen ijsthee. Vanaf dat moment werden we volledig verzorgd: tenten met grote luchtbedden stonden klaar, we konden na het douchen onze kleren inleveren om gewassen te worden, drankjes kwamen op tafel en vervolgens een prima warme maaltijd, afgesloten met een enorme ijsco. Daarna was er wifi, gezelligheid en zorgden de vele katten van David, wilde en tamme exemplaren, plus hun talrijke nageslacht, voor fraaie taferelen. Henk heeft later op de avond nog een raccoon en een possum gespot, die alles komen opeten wat de katten laten liggen. David, een retired acteur, zorgt al 17 jaar voor onderdak voor Transamericafietsers.
Totaal 1362 km
We zijn weer thuis. Wel af en toe aan jullie, maar helemaal niet meer aan jullie blog, gedacht. Heel stom! Terwijl we de laatste week in Houston 24 uur wifi hadden. Ik heb net (midden in de nacht vanwege jetlag) alles gelezen en de foto's bekeken. Ik ben helemaal bij en gevoelens van bewondering, verbazing, jaloezie en 'zij liever dan ik' wisselden elkaar af. Dat laatste vooral toen ik over de ontmoeting met de hond in Kentucky las. De verbazing betrof o.a. miss Shoe die 300 paar schoenen mag meenemen in een complex voor 'fifty and better'. Wij hebben het ook weer erg leuk en, naar mijn inzicht, iets comfortabeler gehad, maar beduidend minder avontuurlijk en met minder rijkere ervaringen dan jullie. We volgden de muziek, waarbij dieptepunt Graceland en hoogtepunt bijwonen concert in Gran ole Opery in Nashville was. Hoewel, het optreden van Chubby Checker (inmiddels in de 70) was ook awesome. Daarbij kwamen vage beelden uit het verleden van Herman bij me boven. Volgens mij danste hij back in 1963 of zo al de Hucklebuck. Die hebben Dorine en ik nu ook van Chubby geleerd alsmede de twist en de fly. We leren ze jullie wel als jullie terug zijn. Zal me overigens niets verbazen als Henk ze al kent. Wat ook leuk was, en dat zal Marja ook aanspreken, was dat we in rock and roll museum de Blue suede shoes van Carl Perkins zagen staan. En ook, een showcase met aandacht voor, jawel hoor, de Beverly Hillbillies. Hillbilly muziek is namelijk ook een niet te veronachtzamen muziekstroming uit het diepe zuiden van de States. In Missisippi waren we helemaal ondergedompeld in de Blues. Daar volgden we de rivier en .. de Blues trail. Die staat was verder desolaat, arm en met een eetcultuur waar ze ketchup op de ketchup doen. Wat we hebben gemist, toen heben we weer intensief aan jullie gedacht, is het bridgemuseum, vlakbij Memphis. Die sloot de deuren al om 3 pm. Ik was vast voornemens in de museumshop iets voor Henk te scoren. Kunnen jullie zelf niet even langs gaan? Zo ver is het niet van Kentucky en jullie hebt inmiddels aardig wat kilometers in de benen! Nou, nu moet ik weer naar bed want ik word melig. Geniet verder!
We genieten van jullie verhalen. Geweldig om op deze manier mee te kunnen "beleven"
Wat een enorme inspanning, alle respect hoor.
Wat betreft de honden: ken je de Dazer II? ultra sonic dog deterrent. Ik heb er 1 gekregen , maar nog nooit gebruikt( vergeet hem mee te nemen als we gaan fietsen!!!) Maar ik heb hem wel zien gebruiken toen we bij een wandeling in westerwolde een boerenerf met een woest blaffende hond niet durfden passeren en en andere wandelaar de woesteling deed afdruipen door de dazer te gebruiken.
Het is een Amerikaans product van KII Enterprises , Camillus , NY .
Hoewel een blaffende Henk natuurlijk het allerbeste is, vooral blaffen in het fries lijkt me.
Smok,
Gerda