Transamerica 2012 - dag 24 - Marion, KY - Goreville, IL (115 km + 8)

Na een heerlijke nacht in het guesthouse van Brent & Jeanette waren we net op tijd wakker voor de zonsopgang over hun 40 ha grote stuk land, een van de twee voormalige boerderijen van de vader van Brent. Geimproviseerd ontbijtje en on the road naar de volgende staat, Illinois. We reden al voor de tweede keer door Amish gebied, waar het leven inderdaad nog zo toegaat als in de film 'Witness'. Na 15 km kwamen we aan bij Cave in Rock, waar we per veerpont  de rivier de Ohio moesten oversteken. Cave in Rock heeft een roemruchte geschiedenis, omdat de strategisch vlak bij de rivier gelegen grot lang dienst heeft gedaan als piratennest, van waaruit de schepen op de Ohio werden belaagd. Nu hadden ze gelukkig nog Rosie's Cafe, waar de pannenkoeken zo groot waren dat we ze niet eens opkregen. Een goede voedingsbodem voor alweer een pittige dag.

De route voerde in eerste instantie over een landelijk weggetje niet zo ver van de rivier, maar wel ver genoeg er vandaan om te voelen als een achtbaan qua op en neer. Bosjes herten vlak langs de weg, soms bijna uitkijken dat ze niet op je springen. Het was al vroeg bloody hot (tot bijna 35 graden) en na Elizabethtown was er 35 km lang helemaal niks. We hebben nog een klein stukje afgesneden, omdat er wel een heel rare hoek in het officiele parcours zat. God strafte echter onmlddellijk, zoals gebruikelijk. Een gemene klim, gevolgd door een halve kilometer onverharde weg met flinke keien, maar wel degelijk een km of 3 korter. In Eddyville konden we eindelijk lunchen, een enorme club sandwich in een bar-restaurant, waar ik eindelijk de gevleugelde woorden: 'in God we trust, all others pay cash!' op het bord gekalkt zag staan. Iets origineler was: 'Dancing on the bar at your own risk!'.

Ondanks de hitte besloten we toch door te drukken naar Goreville, naar Ferne Cliff State Park om precies te zijn. Al snel kwamen we een zwaarbepakte beer van een fietser tegen; jawel de eerste ontmoeting met een west-to-east fietser. Evan had zijn eigen bijzondere verhaal. Hij was in april afgezwaaid als Navy Seal, een elite-eenheid van de Amerikaanse marine. Om de switch naar het gewone burgerbestaan te maken deed hij in 67 dagen de oversteek, waarbij op zijn trailer elke dag een nieuwe foto prijkte ter nagedachtenis van een collega die was omgekomen tijdens acties in Afghanistan of Irak. Hij was vol lof over de inzet van Nederland in Afghanistan.  De politieke discussies daarover in ons eigen landje heb ik maar even voor me gehouden.

Na 115 hete en hobbelige km ons tentje opgezet en daarna een heerlijke steak genuttigd in het onder fietsers beroemde Delaney's Cafe. Eten was prima, maar zijn reputatie heeft het cafe te danken aan het feit dat alle fietsers een gratis dessert aangeboden krijgen. De strawberry shortcake met ijs en slagroom paste er nog precies bij. Onder de glazen platen van de tafels zaten allemaal polaroidafdrukjes van fietsers die in de loop van jaren het cafe hadden aangedaan. 

Totaal  2177 km