Transamerica 2012 - dag 25 - Goreville, IL - Carbondale, IL (48 km + 16)

Een korte etappe vandaag: in plaats van een hele rustdag zullen we er twee halve nemen. Een behoorlijk heuvelachtig parcours bracht ons door bos, langs maisvelden en langs Grassy Lake. Opvalt dat de langdurige droogte in deze contreien nu zijn tol gaat eisen. Gras vertoont kale plekken en ook de gewassen op het land staan er verre van florissant bij. Men snakt naar een flinke (onweers)bui, maar het ziet er voorlopig niet naar uit dat die komt. De temperaturen reiken nu iedere dag into the nineties, zoals men het hier, in Fahrenheit, aanduidt. Het rekensommetje is: temperatuur in Fahrenheit minus 32 maal 5/9 levert de temperatuur in Celcius op. Het is hier dus (ver) boven de 30 graden. In de omgeving van Denver schijnt het helemaal erg te zijn, daar worden temperaturen van boven de 100 gemeten! Een fijn vooruitzicht. 

Ruim voor de middag waren we in Carbondale. Eerst maar eens op zoek naar de tourist information. Helaas, op zondag gesloten. Een cafe met internet dan. Het hippe vegetarische restaurant dat we vonden, had wel heerlijke koffie en thee met cherry cheesecake, maar geen wifi. Via mijn telefoon en met hulp van de tafel naast ons vonden we een hotel dat aan onze eisen voldeed. Het was warm en het werd steeds heter. We fietsten langs grote winkels, een heuse mall en vonden Saluki Inn. Mooie kamer, lekker bad, maar toen moesten er toch boodschappen gedaan worden. Henk heeft nieuwe schoenen en een hemd, ik een wit fietsshirt - zwarte kleding is toch niet lekker in de hitte. Uren later was er eindelijk weer de aangename koelte van de airconditioning. Ik ben er nooit zo'n fan van, ik haat die ijskoude winkels en restaurants en neem daarom altijd een vestje mee. Maar nu is het echt een verademing, met name ' s nachts. Naast de deur was een Japans restaurant, waar we uitstekend hebben gegeten, sushi en tempura, met een flesje wijn. 

Twee ontmoetingen met andere lange-afstandsfietsers vandaag en totaal verschillend. De eerste die we tegenkwamen was Scott, een vrolijke gepensioneerde heer op een ligfiets, die ons enthousiast begroette en met wie we een leuk gesprek hadden. Hij fietste van San Francisco naar South Carolina, dus hij was bijna thuis. Hij gaf ons allerlei tips over het traject dat achter hem, maar nog voor ons lag. Zijn beschrijving van de route door de Ozarks gaf, nadat we al veel verschillende verhalen hadden gehoord, voor ons de doorslag: wij gaan niet Katie's Trail doen om de Ozarks te vermijden, maar gaan deze volgens sommigen helse bergen dapper bestijgen. En hopen maar dat de vrachtwagenchauffeurs zich ook daar redelijk netjes gedragen...

in Carbondale reden we de andere fietser achterop. Dat bleek een bleke Belgische jongeman te zijn, wiens humeur omgekeerd evenredig was aan de temperatuur buiten. Heimwee had hij en hij vond de eerste drie staten van de tocht niets aan. Hij fietste er dus zo snel mogelijk doorheen om in het westen te komen. Hij kampeerde en omdat zijn brandertje het niet deed, at hij iedere avond een paar koude blikken groente leeg - hij was vegetarier en vond dat wel makkelijk. Ik werd er helemaal treurig van. Vier maanden met je echtgenoot op stap valt ook niet mee :-))), maar ik prees me na deze ontmoeting erg gelukkig. 

Totaal 2225 km