Transamerica 2012 - dag 33 - Everton, MO - Pittsburg KS (104 + 12 km)

Vanochtend lukte het alweer niet om de wekker wat eerder te laten aflopen, met als gevolg dat Bill, de eigenaar van de lodge, toen hij ons om 7 uur klaar voor vertrek zag staan, streng toesprak vanaf zijn golfkarretje: you're late! Ja, het is waar... andere fietsers vertellen je, al dan niet op hun blogs, dat ze om half 4 opstaan om bij zonsopgang weg te gaan of zelfs alleen nog 's nachts fietsen en de hete dag uitzitten in een motelkamer. Dat gaat ons allemaal een beetje te ver, het moet wel leuk blijven en niet op een soort ploegendienst gaan lijken. En leuk is het nog steeds! ook met de huidige temperatuur, de heuvels en het af en toe moeten kamperen op rare plekken. Fietsen door de VS op deze manier, langs hele mooie, rustige weggetjes, door kleine stadjes waar alleen maar zeer relaxte, vriendelijke mensen lijken te wonen, en het aanschouwen van zoveel natuurpracht, is heel bijzonder. Zo zagen we vandaag heel langzaam het landschap veranderen: van de laatste heuvels van de Ozarks, via meer glooiend terrein naar de vlakte en de leegheid van het platteland van Kansas. De boerderijen liggen steeds verder uit elkaar en daartussen liggen eindeloze velden met afwisselend graan, gras, soja en mais.

We zijn om een uur of 10 gestopt bij alweer een heel speciaal adres op de route, Cooky's Cafe. Je krijgt er als fietser een buitengewoon hartelijk welkom: hey guys - daar heb ik wel aan moeten wennen dat je als vrouw in een gezelschap van minstens twee personen, altijd wordt aangesproken met: you guys - sit down, relax and I'll bring you some water and the menu. Het boek waarin alle eerdere fietsers hun boodschap hebben achtergelaten, krijg je onder je neus geschoven en dan hoef je alleen nog maar te kiezen uit de vele soorten heerlijke taart die er staan uitgestald. Mijn aardbeien-rabarbertaart was subliem. Het stuk pecannotentaart daarna ook... Henk had bosbessentaart en coconut meringue pie. Met twee motorrijders met een missie, de een was dominee en de ander bezocht gevangenissen in het hele land om de boeven te bekeren, hadden we een leuk gesprek, waarna we gezegend weer op pad gingen. De dominee preekt in de kerk in Joplin, Missouri, die vorig jaar wereldnieuws werd doordat  dit het enige niet-commerciele gebouw is dat overeind is blijven staan in het spoor van de verwoestende tornado die deze stad vorig voorjaar heeft getroffen. De kerk heeft vervolgens dienst gedaan als noodhospitaal omdat het ziekenhuis onbruikbaar was geworden en biedt nu nog slaapplaatsen aan zo'n 60 mensen die werken aan de wederopbouw van Joplin. Een uitnodiging om daar vannacht ook te komen slapen hebben we toch maar afgeslagen, omdat het nogal uit de koers ligt.

De rest van het parcours, zo'n 50 km, was vrij vlak met hier en daar nog een verdwaalde roller-coaster. Ondanks de flinke tegenwind hebben we vandaag een gemiddelde van 20 km per uur gehaald. De eerlijkheid gebiedt mij wel te bekennen dat Henk het meeste kopwerk heeft verricht omdat dat tweede stuk taart mij wel heel zwaar op de maag lag... We hebben onze intrek genomen in Lamplighter Inn and Suites, een duik in het zwembad genomen en met Elske gebeld, die al een paar dagen bij Christine in Golden, Colorado verblijft. Over twee weken zien we elkaar in Pueblo, een heerlijk vooruitzicht! Daarvoor hebben we nog een andere leuke afspraak: donderdag zien we Larry en Arlys uit Chamberlain, South Dakota, bij wie Henk als exchange student in de zeventiger jaren heeft gewoond. Zij komen daarvoor speciaal naar Wichita, waar Larry's broer Mike woont en dat ongeveer op onze route ligt. We zullen daar een extra dagje blijven.

Tot slot een fijn bericht van Jan: zijn scriptie is af. Super, Jan!

Totaal 2923 km. Aangekomen in de 5e staat van in totaal 10, Kansas.