Transamerica 2012 - dag 43 - Horace, KS - Eads, CO (90 km)

Het was goed toeven in de Hunt Club de afgelopen avond en nacht. Shari, de eigenaresse, liet mij haar professionele keuken gebruiken en ook de wasmachine stond voor ons klaar. Na nog even op de schommelbank naar de zonsondergang te hebben gekeken, gingen we slapen. Het gebouw bleef gewoon open, in deze contreien hoef je niet bang te zijn dat je je spullen kwijtraakt, vertelde Bill ons gisteren al. Vanochtend was Shari alweer vroeg bezig met het verpakken en invriezen van een teil vol gehakt, toen ik de keuken in kwam om eitjes te bakken. We reden om half 8 weg. De wind was zuid, vrij krachtig, dus dicht (schuin) achter elkaar rijden en regelmatig de koppositie afwisselen was het devies. De afgelopen dagen zijn we geleidelijk aan, vrijwel steeds vals plat rijdend, gestegen tot 4000 feet. Samen met de wind is dat toch vrij inspannend. 

Vandaag twee mijlpalen: het binnenrijden van de zesde staat, Colorado, en het voltooien van de helft van onze tocht. Even uitgaande van het ronde getal van 7500 kilometer - dat is inclusief de drie dagen Washington DC -> Yorktown en aan het einde de afstand van Astoria, OR naar Portland, OR, dus meer dan de officiële route -  hebben we bij 3750 kilometer dat punt bereikt. Toevallig stond daar net een groen bordje met mile 192; de 9 denken we even weg -:)

Oostelijk Colorado is zo mogelijk nog leger en uitgestrekter dan Kansas. Tientallen kilometers achter elkaar niets anders dan velden vol tumble weeds, die grappige droge bosjes die in het najaar los raken en gaan rollen in de wind. Nauwelijks stadjes en de gehuchten die je ziet, lijken wel spookstadjes - tot je tussen de half ingestorte huizen, de  kapotte trailers en de ongelooflijke hoeveelheid troep daaromheen, opeens toch menselijk leven ontwaart of een hond hoort blaffen.Toch heeft het iets moois en bijzonders om hier op je fiets te rijden. In Eads, onze eindbestemming, aangekomen, zijn we gaan eten bij het enige lokale restaurant. Het eten was gelukkig lekker, want we zullen hier dus ook vanavond en misschien morgenochtend moeten eten. Bij ons aan tafel kwam Ben(jamin) aangeschoven, een lone biker die een heel eigen route fietst, van Presque Isle in Maine naar Tijuana in Zuid-Californië. Hij fietst 150 tot 200 kilometer per dag, wat trouwens meer van die solofietsende jonge honden doen. Na hem advies te hebben gegeven over slaapadresjes voor vanavond, zijn wij naar het motel getogen. Het is het enige hier en gelukkig prima. Nog drie nachtjes slapen, dan zien we Elske. Zij is nu op bezoek bij Mark, de vriend van haar goede vriend Niels, in Omaha, Nebraska, waar ze te oordelen naar de foto's op Facebook langs alle toeristische attracties wordt geloodst en erg veel lol heeft. 

Totaal 3792 km