Transamerica 2012 - dag 54 - Riverside, WY - Rawlins, WY (100 km)

Na een heerlijk koele nacht in onze cabin ging de wekker vanmorgen om 06.00 uur. We houden dat vroege tijdstip er maar in, ook al is het voor het ontwijken van de hitte niet meer nodig. Wat blijft is dat het 's ochtends vroeg meestal veel minder waait en daarnaast ontwikkelen de eventuele onweersbuien zich pas rond het middaguur en vooral later op de middag. We hadden nog spek en eieren over van gisteren, dus we hebben lekker in de ochtendzon een zelfgemaakt Amerikaans ontbijt verorberd, zodat we uiteindelijk om 8 uur op de fiets zaten. 

We komen in de buurt van het zogenaamde Great Divide Basin, een soort hoogvlakte, die heel droog is, ondanks dat het water dat erin valt geen kant op kan. De Continental Divide splitst zich hier namelijk op in twee gedeelten, waartussen het Great Divide Basin als het ware gevangen zit. Met een klein klimmetje komen we daar morgen in terecht.

Weidse vergezichten dus vandaag, met steeds verder wijkende bergruggen, eerst nog wel met iets begroeiing dankzij de Encampment- en later de North Platte River. Al gauw echter was er alleen nog wat gras en wat lage sage brush te zien. Bomen en bebouwing waren bij vlagen geheel uit beeld. Voor antilopes kennelijk wel goed terrein, want daar hebben we er zeker 10 van gezien.

Na een kilometer of 50 begon het flink te waaien, vanuit het westen. Zoals Bill Wadsworth van het museum ons gisteren uitlegde, waait het altijd en ook altijd hard in Wyoming. In het lokale jargon heet alles onder windkracht 9 een 'breeze', dan wordt het een 'stiff breeze' en ze vinden het pas echt waaien als er in NL een weeralarm wordt afgekondigd. Volgens onze eigen wat subtielere schaal was het toch zeker 5 à 6 die we na ruim 60 km vol van voren kregen, toen we Interstate 80 opreden. Fietsen op de snelweg? Jazeker, er was geen enkele andere optie, dus dit is wat het routeboek voorschrijft. Gelukkig maar een goeie 20 km, die we kop over kop redelijk vlot hebben weggewerkt. De vluchtstrook was breed genoeg voor twee en er lag niet al te veel rotzooi op. Het overige verkeer vond het kennelijk niet vreselijk vreemd dat wij daar fietsten, slechts een paar keer wat getoeter. Bij Sinclair mochten we weer op een county road verder. Sinclair is vernoemd naar de raffinaderij van de gelijknamige oliemaatschappij (logo is een groene dinosaurus). Weliswaar de 'modernste raffinaderij van het westen', maar toch stinkend en lawaaierig. 

Het eindpunt van vandaag ligt in Rawlins, een wat grotere plaats waar we de charme nog van moeten ontdekken. Wel een lekker comfortabel hotel met een grote flatscreen voor de OS. 

Totaal 4619 km. Vanaf morgen verder op de 8e kaart!