Transamerica 2012 - dag 59 - Dubois, WY - Moran Junction, WY (77 km)

Wat een geweldige dag was het weer vandaag! Het ontbijt bij Cowboy's Cafe was super: de dames van de bediening voorzagen ons in no time van thee en koffie - die wordt dus iedere vijf minuten bijgevuld -, eitjes met toebehoren, pannenkoeken voor de koolhydraten en een gezelige babbel. Om kwart over acht reden we weg. Dat we steeds goed weer hebben, wordt bijna gewoon, maar is het niet natuurlijk, want in de bergen kan het akelig koud zijn en regenen. Vanochtend was het eerst wel fris, dus beenstukken aan en een shirt met lange mouwen. De wind zat aanvankelijk tegen, maar ging op het juiste moment liggen, toen er serieus geklommen moest worden. Het werd ook warmer, dus de extra kleren konden uit. Alweer moest de Continental Divide worden overgestoken, nu Togwotee Pass, bijna 3000 m hoog. 

De beklimmingen in de Rocky Mountains zijn goed te doen. Ze duren lang, soms wel 40 km, maar ze zijn dus niet erg steil. De pas die we vandaag over gingen, was bovendien afwisselend flink omhoog, zo'n 6 tot 8 procent, en dan weer redelijk vlak. Halverwege zijn we op een parkeerplaats gestopt omdat we een golden eagle zagen vliegen. Samen met een echtpaar uit Evergreen, CO, hebben we een poosje zitten kijken en wachten of hij wat dichterbij wilde komen. Helaas hebben we er geen foto van kunnen maken. In de tussentijd kregen we sterke verhalen te horen over beren op de porch voor je huis, beren die op hun achterpoten door je ramen kijken en beren die in je huis de koelkast leegeten. En deze mensen waren dus nu op zoek naar een weggetje bij een meer waar een moedergrizzly met twee jongen was gezien....

Verder maar weer, op naar de top. Het was prachtig om ons heen: ruige bergtoppen, de Wind River die meanderend met ons mee omhoog liep en een kraakheldere blauwe lucht. Een korte stop bij de Lava Mountain general store - ze verkochten er bear repellent spray - en toen zagen we een clubje motorrijders aan de kant van de weg staan. Waren daar die beren te zien? Nee dus. Wel hadden we een leuk gesprek met deze twee stellen op Harley Davidsons. Ik moest op de foto, want een judge op de fiets, dat was echt awesome. Een van de mannen vertelde nog dat de campings in Yellowstone vergeven zijn van de beren, dus in een tent slapen was volgens hem geen goed idee. 

Een paar kilometer van de top kwamen we Robin tegen, die de Great Continental Divide Trail deed. Zijn accent konden we niet thuisbrengen; hij bleek oorspronkelijk uit Zuid-Afrika te komen. Er stond geen bordje op de top van de pas, dus geen foto. Het was best een pittige klim al met al. De afdaling, normaal gesproken de beloning voor het harde werken, werd een beetje verpest door flinke tegenwind en door wegwerkzaamheden over 9 mijl, waardoor je niet voluit kunt dalen. Het landschap was wel spectaculair. Een uitbundig groene vallei, veelkleurige bloemenvelden en steeds weer andere en nog hogere bergen. Pas op het laatst kwamen de Tetons in beeld, een schitterende rotsformatie met sneeuw op de toppen. 

We hadden een kamer gereserveerd in The Hatchet Resort, simpel, met badkamer op de gang. Tot nu toe hebben zich geen andere tandenpoetsers laten zien. In het naastgelegen restaurant hebben we heerlijk gegeten. De serveerster had nog niet eerder een fles wijn opengemaakt voor gasten, maar ze deed het uitstekend. 

Alle berenverhalen hadden er inmiddels voor gezorgd dat mijn stoere voornemen om ook in bear country een poging tot kamperen te wagen, geheel in het niet verdween. Omdat we ons na vandaag ook in veel toeristischer oorden gaan begeven, hebben we voor de komende drie dagen bear proof slaapplaatsen geregeld. Een heerlijk vooruitzicht!

Totaal 5024 km, de 5000 gepasseerd!