Transamerica 2012 - dag 67 - Ennis, MT - Dillon, MT (116 km)

Gisteravond, bij het plannen van de route van vandaag, hadden we een goed beeld van hoe de dag eruit zou zien: een licht ontbijt uit onze vaste voedselvoorraad, aangevuld met melk en sinaasappelsap, dan direct een forse klim naar Virginia City, waar we daarna echt zouden ontbijten. De rest van het traject leek een makkie: een stuk dalen, lunchen in Twin Bridges en tot slot licht omhoog naar Dillon, het eindpunt. 

De eerste twee onderdelen klopten helemaal. De klim was lang, vrij steil - 600 hoogtemeters over 10 km - maar prachtig en ook de afdaling was een feest. Vond ik het eerst nog eng om zonder remmen naar beneden te gaan, nu haal ik regelmatig snelheden van 55 km. Henk inhalen lukt mij niet, omdat hij zwaarder beladen is dan ik - en net iets dapperder...

Virginia City is een charmant stadje, dat men 'graciously' oud heeft laten worden, dus zonder ingrijpende renovaties en bijbehorende verschijnselen als oude ambachten en sneue hineininterpretierte ouderwetse kledij. Main Street oogt daardoor redelijk authentiek, een beetje schots en scheef en verveloos. Het gerechtsgebouw uit 1876 had zoveel allure dat ik mijzelf toestond om even aan de rechtbank Utrecht te denken. Maar niet naar binnen gegaan! Jammer was wel dat op deze maandagochtend alle horecagelegenheden gesloten waren, dus nix tweede ontbijt... Plannen gewijzigd: we aten bij een historical marker snacks uit de zwarte tas en reden door naar Twin Bridges voor een vroege lunch. 

We fietsten eerst nog door een ruig berglandschap, met links en rechts rivieren en vijvertjes, terwijl de weg nog steeds comfortabel naar beneden ging. De gevolgen van de het zoeken naar goud en edelstenen waren wel goed te zien, overal grote steenhopen en her en der roestige apparatuur. Geleidelijk aan kwamen er meer boerderijen in beeld. Weilanden met koeien, paarden, schapen en zowaar een veld met graan, lang niet gezien. Daarna meer van hetzelfde. Dat was een beetje saai voor de ogen, dus probeerde ik me meer te concentreren op andere zintuigen. Geuren waren er genoeg, lekkere van bloeiende alfalfa, pasgemaaid gras en naaldbomen, maar ook minder plezierige: skunk (stinkdier), die naar verbrand rubber ruikt, in de berm liggende karkassen van doodgereden herten en de muffe lucht van niet helemaal frisse watertjes. Geluiden waren er ook, helaas vooral van het voorbijrazende verkeer, waaronder weer veel grote vrachtwagens, maar ook van (roof)vogels en van de vangrail die door de hitte knappende geluiden maakte. 

In Twin Bridges lunchten we bij The Wagon Wheel. Voor de verandering werden we bediend door een wat nurkse en weinig dienstbare serveerster. Het eten was overvloedig en smakelijk, alleen de drankjes werden niet, zoals we gewend zijn, van een regelmatige refill voozien. 

Vol vertrouwen begonnen we aan de laatste etappe van 45 km. En die viel tegen! Ik had mijn gebruikelijke after lunch dip - volle maag, warm, laatste loodjes - maar het kon nog erger. De ene forse roller na de andere, tegenwind en stijgende temperaturen putten ons beiden uit. We kwamen nog fietsers tegen, waarvan de eerste twee ostentatief doorfietsten - dat zijn bijna altijd koppels van twee bebaarde mannen - maar de derde afstapte om een praatje te maken. Hij was samen met de eerste twee op weg van Jasper, Alberta, naar Denver, maar hij had wat meer oog voor de bloemetjes en de bijtjes onderweg en lag dus steeds achterop. We hebben hem advies kunnen geven over waarheen en hoe in Yellowstone. 

Uiteindelijk kwamen we natuurlijk aan in Dillon, want ook nu bleek weer: iedere mijl is er één en je moet gewoon doortrappen. Nadat we een kamer in Super 8 Motel hadden geregeld, reden we naar The Moose om een biertje te drinken op onze prestatie van vandaag. Daarna uitstekend gegeten bij The Lion's Den, salade vooraf en daarna seafood pasta en geroosterde kip, met een fles Pinot Noir uit Californië, waarvoor je in totaal 56 dollar moet afrekenen... 

In het Visitor Center hoorden we vanmiddag al dat er ten noorden van Dillon een grote bosbrand woedt, vermoedelijk een gevolg van 'dry lightning'. Lopend naar en terug van het restaurant zagen we enorme rookwolken en roken we de brand. Vooralsnog lijken we er geen last van te gaan hebben omdat wij naar het westen fietsen morgen. Het nieuws zegt er tot nu toe niets over, maar we houden het in de gaten.

Totaal 5642 km