Transamerica 2012 - dag 68 - Dillon, MT - Jackson Hot Springs, MT (78 km)

De afstand van vandaag was bescheiden, maar de inspanning onevenredig zwaar. Ruim 1000  hoogtemeters verdeeld over Badger Pass en Big Hole Pass en de hele dag (forse) tegenwind. Daarnaast is de atmosfeer hier danig vervuild door de vele bosbranden in dit gebied. In Dillon werd de zon aardig getemperd door de rook; je rook echt ook de brandgeur. Dat werd tijdens de eerste beklimming, die aanvankelijk werd gekenmerkt door steeds valser plat, zo erg dat het op de ogen en de keel begon te slaan. Op zeker moment vroegen we ons af of het wel verantwoord was om verder te gaan, maar gezien het feit dat er nog steeds verkeer van de andere kant kwam, dat er bovendien niet echt geschroeid uitzag, zijn we toch maar doorgereden. Gelukkig werd de lucht bijna bovenaan de pas weer iets helderder en dat bleef zo tot over de tweede pas, ook al kon je van de omliggende bergen maar bijster weinig zien.

Big Hole Pass was welicht de zwaarste klus, die we tot nu toe op deze reis hebben geklaard. Gemiddeld weliswaar slechts ongeveer vier procent stijging, maar met windkracht 5 of erger vol in het gezicht, voelde het twee keer zo steil. In de afdaling konden we hier en daar nog wel wat gang maken, maar het voelde bij vlagen (letterlijk en figuurlijk) alsof je van je fiets zou worden geblazen. Bovendien is mijn Bob-trailer ook tamelijk gevoelig voor wind, dus voluit dalen was er jammer genoeg niet bij. De mijlen gingen erg langzaam voorbij, en de rooklucht werd weer heftiger, maar uiteindelijk was daar toch Jackson. Een wereldstad met 40 inwoners, maar toch alle voorzieningen (winkel, saloon, restaurant, camping en motel) dankzij de hete bronnen die hier geëxploiteerd worden. Wij verblijven in een cabin - blokhutje met tweepersoonsbed, lamp, stopcontact en een veranda. Voor een paar stuivers meer net iets ruimer en comfortabeler dan de tent. 

Toen we in Jackson aankwamen scheen de zon nog, weliswaar oranje gekleurd door de rook, maar toen we wat later heerlijk lagen te dobberen in het met 39 graden warm bronwater gevulde zwembad, werd de lucht steeds donkerder en kwamen er ook steeds meer asdeeltjes naar beneden gedwarreld. Van de rook in de as dus, als alternatief voor van de regen in de drup. Ook hier smachten de lokalo's naar verlossende stortbuien, zowel om het bosbrandgevaar te verminderen als in de hoop dat er toch nog wat voer voor het vee voor de winter kan worden geoogst.

We zijn vandaag onderweg geen andere fietsers tegengekomen, maar hier In het 'resort' kampeert wel een fietster, Anne, van oorsprong uit Luik, maar al weer een hele tijd hoogleraar wiskunde aan de franstalige universiteit van Montreal, Canada. Met haar gaan we zo een hapje eten.

Morgen wordt het gevoelig kouder door een front uit Canada en hopelijk draait de wind.

Totaal 5720 km