Transamerica 2012 - dag 69 - Jackson, MT - Sula, MT (94 km)

Tijdens mijn nachtelijke bezoek aan onze bathroom next door had ik al gezien dat de lucht helder was en vol met sterren, dus de rook om ons hoofd was verdwenen. De fietsen waren vanochtend wel bedekt met een laagje as. De branden zijn nog steeds gaande en breiden zich ook snel uit, maar wij gaan de andere kant op, dus lopen geen gevaar. Het was bij het opstaan weer koud, maar een paar graden boven nul. 

De lodge zorgde naast de leuke cabins en het heerlijke zwembad ook nog voor een complimentary breakfast in de bar, met vers fruit, allerlei soorten brood en koffie. Anne at met ons mee had en ook Wanda voegde zich bij ons. Als je haar zag lopen - met een stok vanwege gewrichtsproblemen en zo'n 40 kilo te zwaar - zou je niet denken dat zij ook een fietster is. Toch heeft haar echtgenoot haar een maand geleden met haar ligfiets in Washington in de buurt van Mount Rainier afgezet en wil ze doorrijden naar Lincoln, Nebraska. Het klimmen gaat zoals bekend moeizaam met een ligfiets, maar Wanda legt gewoon af en toe haar dekentje langs de kant van de weg en doet een dutje, waarna ze weer verder gaat. Bewondering!

Was het motto gisteren luctor et emergo, in de wind en de rook, vandaag ging het van veni vidi vici. We konden nu eindelijk de bergen zien en de Big Sky, waar Montana beroemd om is.  Het fietsen was puur genieten: eerst geen wind, toen rugwind en de zon scheen volop.  In een mum van tijd bereikten we Wisdom, waar we in The Crossing een tweede ontbijt namen. Voor mij een mini combo van een eitje 'over easy', bacon en een grote pannenkoek, voor Henk twee keer zoveel, de combo dus :-) Direct begon een Harley Davidson rijder van twee tafeltjes verderop met ons te praten en honderd vragen te stellen. Doug Kampen had Nederlandse grootouders en had ons land meermalen bezocht. Hij was retired, was op de motorfiets naar Glacier gereden, bezocht nu in Wisdom vrienden, die hij ook een weekje had helpen hooien, en zou in drie dagen terugrijden naar Baton Rouge, Louisiana. 8 à 900 mijl per dag vond hij geen probleem. 

Wij gingen, met de wind in de rug, op weg naar de Chief Joseph Pass, volgens de kaart een aardige bult. Onderweg stopten we nog bij een historical marker, de Big Hole Battlefield National Monument. Er was een visitor center waar een informatieve film werd vertoond over de slachtpartij die hier in augustus 1877 heeft plaatsgevonden. De Amerikaaanse overheid zond gewapende troepen om de indianenstam Nez Perce te verjagen uit het dal van de rivier de Big Hole. Tijdens de overval, vroeg in de morgen, op het kamp kwamen vooral vrouwen en kinderen om. Ook een flink aantal soldaten sneuvelde toen de Indianen, eenmaal van de schrik bekomen, terugvochten. Jaarlijks herdenken de nakomelingen van overlevende Nez Perce, samen met blanke Amerikanen, de slachtoffers van deze slag. De herinnering wordt levend gehouden, o.a. door het neerzetten van tipipalen op het battlefield.

De klim daarna viel heel erg mee, alleen het laatste stuk was steil. We daalden naar de volgende pas, Lost Trail, en vonden daar een bankje om wat te eten. De goafers ('Knabbels en Babbels') die er rondliepen, waren knap brutaal. Ze kwamen heel dichtbij, vooral toen ze zagen dat wij M&M's aten. Eentje klom zelfs in mijn fiets! Henk heeft een hele serie foto's van deze grappige diertjes gemaakt.

De dag eindigde in Sula Country Store and Resort, een wat megalomane benaming voor een winkeltje en restaurant dat alleen ontbijt en lunch verkoopt, een aantal houten cabins, een kindervisvijver vol met giga-forellen en een zo te zien lang niet gebruikte midgetgolfbaan. Wij vinden die cabins geweldig. Ze zijn supersimpel, alleen een bed en soms een tafeltje, douchen doe je in de restrooms van de camping en je hebt tv noch telefoon. Dus ga je weer eens, in plaats van internetten, heerlijk een boekje lezen op de schommelbank op de porch. Ik had al besloten om zelf een maaltijd te bereiden van de weinige ingrediënten die de winkel verkocht, toen de eigenaresse ons aanbood om ons naar een restaurant 5 mijl verderop te brengen. Ik ben toch lekker gaan knoeien met het gasje en de kleine pannetjes, met als resultaat een best smakelijke pasta met tonijn, tomatensaus, doperwten en heel veel knoflook. 

Na het eten nog een wandelingetje gemaakt langs de plek waar de beroemde ontdekkingsreizigers Lewis en Clark de Flathead Indianen hebben ontmoet - gelukkig een vreedzame gebeurtenis ditmaal. 

Totaal 5814 km