Transamerica 2012 - dag 76 - Lowell, ID - Grangeville, ID (82 km)

Na een stille nacht op Three Rivers, de herten hielden de hele tijd een oogje in het zeil, was het vanmorgen weer heerlijk fris wakker worden in de tent. Het kost me nog steeds moeite om een tent nat in te pakken, maar dat gaat prima met de Hubba Hubba, vooropgesteld dat je hem later op de dag wel even uithangt. 

We hebben de boel redelijk vlot ingepakt, nog even met Markus gesproken nadat Marja koffie en thee had gehaald in de resort store en daarna zonder ontbijt de eerste 10 km naar Syringa (wie wil er nu in een dorp wonen dat injectienaald heet) afgelegd. Daar konden we gelukkig wel ontbijten. We kwamen al snel daarna Dean uit California tegen (op weg naar Yellowstone) die ons waarschuwde voor de klim die we nog voor de boeg hadden. Tot aan Kooskia was het echter nog steeds geleidelijk afdalen langs de Lochsa River, die inmiddels Middle Fork Clearwarer River was gaan heten en een stuk breder was geworden. Het landschap begon vrij plotseling te veranderen; niet langer dichte bossen, maar veel opener, met weilanden en eigenlijk alleen nog verspreid wat Ponderosa pines.

In Kooskia bereikten we het laagste punt van onze reis sinds Oost-Kansas, amper 400 m boven zeeniveau. De Lewis and Clark trail gaat gewoon verder stroomafwaarts, maar ten behoeve van ons Transamerica parkoers lieten we na ruim 200 km US 12 achter ons en gingen verder op State 13, stroomopwaarts langs de South Fork van diezelfde Clearwater River. Alweer een schitterend dal. Dat stelde qua klimmen niks voor, totdat de weg rechts omhoog het dal uit draaide. Ze waren daar met de weg aan het werk en de flagman riep ons na: 'Have fun the next seven miles!'. Hij had gelijk, zo'n 600 hoogtemeters bij een temperatuur van rond de 30  graden. We zitten nu weer op ruim 1000 m hoogte, in Grangeville, een stadje dat zich aan de anonimiteit heeft ontworsteld dankzij de vondst van een mammoetkerkhof, waar naar schatting minstens 200 skeletten zijn aangetroffen.

Tot onze niet geringe verbazing waren alle hotels hier volledig volgeboekt en dat al weken achter elkaar, hetgeen overigens niets met de mammoets van doen had, maar veel meer met alle bosbranden in dit deel van Idaho - brandweermannen moeten immers ook ergens overnachten en hier bevindt zich het coordinatiecentrum voor de brandbestrijding. Van de rook hebben we amper last gehad vandaag, maar dat is toeval, want het brandt hier nog steeds op veel plaatsen en de weersverwachting geeft een regenkans van precies 0% tot en met het eind van de maand.

Gelukkig werden we doorverwezen naar de B&B van Charlotte Carlson, 'Retreat on 3-Mile Creek', die nog 1 kamer vrij had. Toen we aankwamen, stond deze 70-jarige weduwe een muur te metselen langs de oprit van haar garage en anderhalf uur later, na koffie, thee en heerlijke cake, had ze haar bepaald niet rimpelloze levensverhaal in grote lijnen uit de doeken gedaan. Wij konden vervolgens gaan douchen en zij ging verder met het zagen van tegels voor het bekleden van genoemde muur. Wel weer een prima plekje, fleurig ingerichte kamer, mooi ouderwets bad, prima internet en de gelegenheid om een flinke was te draaien.

We hebben vanavond ter gelegenheid van het afstuderen van zoon Jan, morgen, vast een toepasselijk maal gegeten: spare-ribs, een van zijn favoriete gerechten. Ik heb een full rack verorberd, zie foto, maar Marja vond een half rack wel voldoende.

Totaal 6236 km