Transamerica 2012 - dag 77 - Grangeville, ID - Riggins, ID (84 km)

Charlotte had vanochtend een heerlijk ontbijt voor ons klaargemaakt: vers fruit, quiche met allerlei groenten en kaas, worst en zoete cake met sinaasappelglazuur. Voor de gezelligheid kwam ze er zelf bij zitten, waardoor het, met het schrijven in het gastenboek, het inpakken van de restanten van het ontbijt in de fietstas en foto's maken, even duurde voordat we op de fiets zaten. 

Er stond één echte klim op het programma vanmorgen, naar White Bird. Over een prachtige weg, de Old White Bird Hill Road, met bijna geen verkeer maar met des te meer herten op en langs de weg, fietsten we naar boven. Voor mij als ochtendmens ging het geweldig, ondanks een constant stijgingspercentage van 5 à 6 procent. Henk haakte achter mij aan en kwam, hoewel geen ochtendmens, toch ook zonder al te veel moeite boven. Vlak voor de top stuitten we op een kudde loslopende koeien en kalfjes midden op de weg. Toen ze ons zagen, zei er een heel hard boe en toen renden ze allemaal een stukje verder. Even later stonden ze weer naar ons te koekeloeren en boe! daar ging de hele meute weer. Dat alles herhaalde zich een aantal keren en we waren al bang dat we de koeien uiteindelijk de snelweg op zouden drijven, toen er een flinke jeep aan kwam. De bestuurster moest lachen om het tafereel en riep: bicyclist cowboys! Gelukkig hadden de koeien meer ontzag voor de jeep dan voor ons, want ze doken luid loeiend van de weg af naar beneden. 

Eenmaal boven aangekomen stonden we even sprakeloos te kijken naar het landschap dat zich aan ons openbaarde. Zo ver het oog reikte hoge bergen, diepe dalen, prachtige kleuren en daarboven en wolkenloze lucht. Een fantastische afdaling volgde, vol met echte haarspeldbochten, hier 'switchbacks' geheten, met spectaculaire uitzichten die na iedere bocht veranderden. Het was een van de mooiste delen van de tocht tot nu toe. Beneden lag het stadje White Bird, waar we een detour moesten maken over de highway omdat de brug op de officiële route eruit lag. Daarna volgde een lange etappe langs de Salmon River, alweer een schitterende rivier, breed en diep, met witte zandstrandjes en veel stroomversnellingen. We hoopten steeds om zo'n dappere, tegen de stroom in zwemmende, zalm te zien springen, maar nee.

Bij een fruitwinkel annex convenience store namen we bij wijze van lunch een groot stuk aardbeien-rabarbertaart met vanille-ijs om het laatste stukje naar Riggins vol te kunnen houden. Kort na het wegrijden kreeg Henk jammer genoeg een lekke band, ditmaal was het de trailer. Terug naar het winkeltje voor een tangetje om de fietspomp los te draaien zodat ie om het ventiel van het kleine wiel zou passen, de band geplakt en verrassend snel konden we weer verder. Riggins is een stadje vanwaaruit excursies op de rivier worden georganiseerd zoals rafting en vissen. We vonden er een goedkope en goede motelkamer, met hot tub om de spieren te ontspannen. Daarna moesten we wel een beetje voortmaken, want we zijn weer terug bij Mountain Time, dus het is even weer een uur later. Bij het River Rock Cafe was het eten prima en daarna maakten we een wandelingetje over Main Street. Het ging opeens hard waaien vanuit het zuiden, maar we zien morgen wel wat ervan komt.

Via foto's en en video op Facebook - dank Jet en Frans! - hebben we vandaag op afstand mee kunnen leven met het afstuderen van Jan en de bijbehorende festiviteiten. We zijn trots op je Jan!

Totaal 6320 km