Een rustige en koele nacht was het, met een temperatuur van iets boven nul bij het opstaan. Het ontbijt hebben we daarom maar in de wasruimte genoten. Toen we klaar waren om te vertrekken, zag Henk dat de band van de Bob weer plat was. Emmertje water erbij, fietspomp gepakt... ai, die deed het niet goed meer. Er was zo op het oog geen gat te vinden in de band. De enige andere gast op de camping, een gepensioneerde heer uit Californië, kwam erbij, vertelde allerlei verhalen over autobanden en vliegtuigbanden, maar kon ook niets uitrichten. Henk is daarom naar de benzinepomp gereden om de band op te pompen en ik heb een latte met twee shots espresso gedronken in One Eyed Jack.
Tijdens het eerste stuk van de tocht, door boerenland en met een klimmetje erin, hield de band zich goed. In Cambridge, na zo'n 40 km, was er nog niets aan de hand. Daarna moest er een pas worden genomen. Vlak bij de top ging het weer mis met de band. Een automobilist die Henk zag knoeien met de kapotte pomp, stopte en haalde zijn eigen pomp van de fiets die hij bij zich had. Dat werkte. Om verdere leegloop het hoofd te kunnen bieden, schonk hij ons zijn fietspomp. Another random act of kindness...
De twee pizza's, size small, die we gisteravond hadden besteld, waren zo groot dat we een zestal punten in een doggy bag hebben gedaan en meegenomen. Vanmiddag waren ze ook koud heerlijk, als lunch langs de kant van de weg.
De hoofdklim van vandaag was behoorlijk pittig, want lang en bij tijden steil. Het werd ook weer bijna 30 graden. Tijdens de afdaling moesten we weer stoppen om de band op te pompen. We waren daarom heel erg blij toen de Gateway to Hell's Canyon verscheen, een combinatie van winkel, restaurant, bootverhuur en motel met maar liefst drie kamers. Een daarvan was voor ons, een uiterst simpel hokje in een soort zeecontainer, maar we zijn er happy mee. De mensen van de winkel en het restaurant zijn heel aardig en behulpzaam en ze hebben een kast vol stokoude video's. Straks Easy Rider kijken!
Inmiddels heeft Henk de band van de Bob aan een grondige inspectie onderworpen en geen nieuw gat kunnen vinden. Ook de buitenband bevatte geen scherpe voorwerpen. Ergo, er moest iets mis zijn met het eerste plakkertje, ook al zag je dat niet met de belletjestest. Morgenvroeg zal blijken of deze theorie juist is, nu is 'ie in ieder geval nog keihard. Pas over twee dagen komen we in een plaats waar we een nieuwe binnenband - en een nieuwe fietspomp - kunnen scoren, want hier hadden we geen rekening mee gehouden.
Totaal 6493 km, de 4000 mijl gepasseerd!
Balen dat Bob's band dwars ligt.
Ik zou niet happy worden van de woorden 'gateway to hell', maar jullie blijkbaar wel.
Heb vanavond tijd voor de puzzels, maar zo op het eerste oog gaat mijn bovenkamer nog nergens bij rinkelen.
Dikke X