Transamerica 2012 - dag 81 - Richland, OR - Baker City, OR (72 km)

Om niet drie keer in hetzelfde restaurant te hoeven eten, hadden we gisteravond nog wat boodschappen gedaan om op de motelkamer te kunnen ontbijten: sinaasappelsap, melk om over de muesli te doen, muffins en rijpe perziken. We vertrokken om kwart voor acht, nadat Henk de gisteren opnieuw geplakte band van de Bob weer bij de gas station had opgepompt.

Qua fietsen was het vandaag tamelijk eentonig: up, up and up. De lange mouwen konden dus al snel uit, ook omdat het weer snel opwarmde, tot alweer een graad of 30. Het eerste stuk voerde ons omhoog langs de Powder River. Aan weerszijden van de rivier was het prachtig groen, terwijl de bergen vooral van een afstandje er droog en kaal uitzagen. Maar als je op de fiets reist, zie je ze ook van dichtbij en dan blijkt dat die grote lavabrokken zijn begroeid met allerlei kleurrijke mosjes en plantjes. We passeerden Hole in the Wall, een plek waar in 1984 een deel van de berg naar beneden is gekomen waardoor de weg en de rivier werden afgesloten en er tijdelijk een meer is gevormd.

Toen de weg van de rivier wegdraaide, leek het wel alsof we weer in Kansas of Eastern Colorado waren terechtgekomen. Dorre grond met hier en daar een sagebrush, met als enige verschil dat er hier flinke hoogteverschillen waren te overwinnen. Tegenwind hielp ook al niet mee om onze gestage tocht omhoog wat te veraangenamen. Baker City, het einddoel van vandaag, kwam maar langzaam in beeld, maar toen we eenmaal het plaatsnaambordje waren gepasseerd, kwam alles weer goed. We werden aangesproken door een lokale racefietser, die vroeg of we al een plekje hadden om te overnachten. Hij gaf ons zijn telefoonnummer en een routebeschrijving naar zijn huis en daarna moest hij snel verder om zijn traniningsrondje te beginnen.

Wij gingen eerst lunchen, bij Corner Brick op Main Street. De special van de dag was een prime rib dip, een ons onbekend gerecht. Het bleek een broodje met warme steak te zijn, waarbij een kommetje met vleesjus werd geserveerd om in te dippen en sweet potatoe fries erbij. Best lekker. Ze schonken er een lekkere dry cappucino - alleen met schuim en weinig melk - en een biertje voor Henk. Daarna naar de bikeshop aan de overkant, waar we in no time een binnenband voor de Bob, een nieuwe fietspomp en echt goede bandenplakkers hebben gescoord. Op een bankje voor de ijswinkel hebben we de route voor morgen besproken; dat wordt een stuk van ca. 110 km, met drie flinke klimmen erin, terwijl er onderweg geen services zijn. Bij de supermarkt hebben we daarom alles ingeslagen om de dag goed door te komen. Daarna zijn we naar het huis van Will gereden.

Will en zijn vrouw Julie zijn een van de vele Amerkaanse gezinnen die via warmshowers.org een gratis slaapplek bieden aan fietsers. In Nederland heb je ook zoiets, Vrienden van de Fiets. We staan weer versteld van de gastvrijheid die we ontmoeten. Nadat we buiten op het terras een hele tijd met Will hadden gepraat over fietsen en andere belangrijke onderwerpen, gingen we onder de warm shower en kookte Julie een heerlijke spaghetti voor ons. Will en Julie, nu gepensioneerd, waren in hun werkzame leven beiden hulpverleners in de verslavingszorg. Ze zijn acht jaar samen, ieder na meerdere eerdere huwelijken. Ik zit nu aan de huiscomputer dit verhaal te schrijven en straks gaan we slapen in de logeerkamer. Of mijn reisverhaal vanavond nog door de censuur van Reislogger komt, weet ik niet, ik zie veel rode letters.

Totaal 6639 km. Morgen verder op de 11e kaart!