Transamerica 2012 - dag 84 - Prairie City, OR - Dayville, OR (72 km)

Vandaag een wandeletappe met de moeilijkheidsgraad van een rondje Wijk bij Duurstede met de Amerongse Berg erin. Opnieuw heerlijk uitgebreid ontbeten bij Chuck's Little Diner, de belangrijkste maaltijd van de dag volgens velen, zeker als je een stuk gaat fietsen.

De dag begon zoals de laatste tijd gebruikelijk heel koud, +2 toen we opstonden om in de loop van de middag op te warmen tot ruim 30 graden. Het grootste deel van de dag is het heerlijk fietsweer, mede omdat de luchtvochtigheid heel laag is. Voor ons onverwacht werd het gebied waar we doorheen reden weer steeds droger en kaler, waarschijnlijk omdat het in de regenschaduw van de Cascades ligt, de laatste bergketen die we vanaf morgen moeten overwinnen. Het dal was aanvankelijk nog wel mooi groen dankzij het water dat aan de rivier wordt onttrokken voor het besproeien van de landerijen. Gevolg is wel dat de rivier verderop vrijwel droogvalt, ondanks de wateraanvoer van tientallen zijriviertjes en beekjes. De situatie is dit jaar ernstiger dan anders omdat het ook in dit deel van het land extreem doog en heet is.

De route liep in zijn geheel stroomafwaarts langs John Day River, we kwamen door het plaatsje John Day, overnachten nu in Dayville en gaan morgen naar John Day National Monument. Wie is of was dan die John Day, zal ook de lezer zich afvragen, dat moet wel een enorme held zijn geweest. Vanwege de korte etappe had ik gelukkig tijd om informatie hierover op te zoeken op het internet. Het ietwat ontnuchterende zoekresultaat zal ik integraal weergeven:

John Day was born in Culpeper County, Virginia, about 1770. It was said that John Day was well over six feet tall and an expert shot with a rifle. In 1810, at the age of 40, he joined an overland expedition to establish a fur trading post at the mouth of the Columbia River. The party became divided and widely separated. Experiencing hardships, John Day's group dwindled to two people. He and Ramsey Crooks eventually reached the mouth of the Mah-hah River along the Columbia. There, a band of American Indians took everything they had, including their clothes. They were rescued and reached Astoria (Oregon) in 1812, where he settled nearby. Due to this incident, people traveling along the Columbia River would point out the mouth of the river where John Day was robbed. By the 1850's, the Mah-hah River was referred to and renamed the John Day River. Bron: website National Park Service FAQs John Day Fossil Beds National Monument.

Kortom, een wat sneue held, die ook nog eens in de verste verte hier niet in de buurt is geweest.

Zoals gemeld overnachten we in Dayville, waar weer eens een echt Transamerica bikers-only verblijf is en wel in de Dayville Community Presbyterian Church. Geheel gratis (donaties welkom) en met voortreffelijke voorzieningen: warme douche, volledig geoutilleerde keuken, wasmachine en droger met waspoeder aanwezig, draadloos internet en video/dvd. De deuren gaan nooit op slot en ze doen dit hier al sinds in 1976 een bikecentennial fietser bij ene Millie aanklopte voor een overnachtingsplek. Het straatje naast de kerk is naar haar genoemd: Millie's Way. Op Millie's Way woont Rose, die een beetje een oogje in het zeil houdt en ons wegwijs maakte in de kerk. Onvoorstelbaar en geweldig dat dat zo kan.

Terwijl we lekker in de schaduw voor de kerk zaten te lezen, kwam er iemand op een motormaaier aangereden. De klusjesman van het dorp, Michael W, die zijn trekkertje stilzette en spontaan verkondigde dat Marja een beeldschone vrouw was, en vooruit, wij samen een mooi stel. Tijdens het daaropvolgende gesprek vertelde hij dat hij als hobby dierenfiguren maakte van ruggenwervels van herten en wapiti's die hij hier in de heuvels vond. De beeldjes maakte hij door secuur afslijpen met een Dremel en daarna aflakken en verkocht hij vervolgens op (jaar)markten en dergelijke. Hij had er al een aantal prijzen mee gewonnen op de State Fair. Later kwam hij nog langs om wat van zijn werk te laten zien en kreeg Marja een grappig hondje cadeau.

Een door Marja zelf gekookt lichtverteerbaar maal vormde een welkome afwisseling van de stevige kost van de laatste tijd. De afwas is gedaan, de matjes zijn opgeblazen en we slapen straks op de vloer in recratieruimte van de kerk. Op zich is het ook toegestaan om op het tapijt in de kerk zelf te slapen, maar wel het vriendelijke verzoek om niet de kussens van de kerkbanken als matras te gebruiken :)

Totaal 6817 km