Transamerica 2012 - dag 87 - Redmond, OR - McKenzie Bridge, OR (94 km)

 

Het eerste stuk was een beetje saai, grote vlakten met droog gras, veel sagebrush en jeneverbessen, met hier en daar een boerenbedrijf. We konden wel al de hele tijd de besneeuwde bergtoppen zien van de Cascade Range, een bergketen die loopt van het noorden van Californië naar de Canadese grens. Om half 10 waren we in Sisters, een aardig toeristenstadje. Voor de Sisters Bakery stonden fietsen met bagage- altijd leuk om te zien bij wie die horen. Diane en Josh kwamen net naar buiten en konden ons de donuts aanbevelen. Zij fietsen samen van Redmond naar hun woonplaats Eugene, niet zo ver dus, maar Josh had er in zijn eentje al 10.000 km op zitten, hij was helemaal naar Alaska geweest en in diverse andere staten. Nu was hij dus samen met Diane bezig met het laatste stuk naar huis. Zij had nog niet eerder tochten gefietst en ze zou nu dus ook over de McKenzie Pass gaan, wat een vuurdoop! De donuts en andere taart waren, met een goede cappuccino en thee erbij, inderdaad geweldig.

 

McKenzie Pass, onze laatste! was een lange klim, eerst een heel stuk door dicht naaldbos, zodat we niets zagen van wat daarachter lag. Terwijl ik in mijn op een na laagste versnelling naar boven ging, dacht ik: ik ben het klimmen bijna leuk gaan vinden de afgelopen maanden, ware het niet dat mijn rug vaak spelbreker is. Ook Henks rug gaat na lang achtereen klimmen protesteren, dus stonden we 7 km voor de top weer te rekken en te strekken. Kort daarna was er een View Point, met parkeerplaats, waar we nietsvermoedend op reden, om vervolgens bijna van de fiets te vallen van verbazing. Het bos week uiteen en daar lag Mount Washington in al zijn majestueuze schoonheid, met daarvoor een enorm lavaveld, gevolg van een relatief recente uitbarsting van de Belknap Crater, slechts 1500 jaar geleden. Nog weer een aantal haarspeldbochten later waren we op de top. Daar had je een fantastisch uitzicht over de Cascades en de lavavelden. Ze hebben er een uit basaltblokken opgetrokken uitkijktorentje gebouwd, de Dee Wright Observatory, van waaruit je door gaten in de muren de verschillende bergtoppen kunt zien. 

 

Diane had het ook tot op de top gered en ze was helemaal enthousiast. We kwamen ze op de afdaling nog een keer tegen bij een National Forrst Campground, zonder water en andere voorzieningen. Ze hadden hun tent al opgezet en gingen water halen uit het meer, wat ze dan weer met een filter drinkbaar gingen maken. Wij gingen door omdat we wilden kamperen bij de Hot Springs een aantal mijlen verderop.

 

Ondertussen kwamen we nog een Brits echtpaar tegen, die zes dagen geleden vanuit Astoria waren vertrokken op de Transamerica Trail, vol enthousiasme om binnen 70 dagen in Yorktown aan te komen. 

 

De afdaling naar Belknap Lodge & Hot Springs was prachtig. We reden eerst door de lavavelden, daarna door steeds groener en weelderiger wordend bos. Opeens waren er weer loofbomen, varens en bloeiende planten in de berm. In de Lodge waren vanwege Labor Day Weekend zowel de camping als de kamers volgeboekt, maar wederom was er net voor onze komst een kamer vrijgekomen, vanwege een annulering. We konden buiten op het terras naast de snelstromende McKenzie River eten en daarna heerlijk soaken in het warme water van de Hot Springs. 

 

Zowel in het zwembad hier als vandaag onderweg werden we getroffen door het enthousiasme van de Amerikanen voor onze tocht. Oregon is echt een fietsvriendelijke staat: op onze weg naar boven werden we meermalen vanuit auto's toegeroepen en -gezwaaid. Ook zagen we flink wat racefietsers op de berg, die ondanks dat ze sneller gaan dan wij, respect hebben voor wat wij allemaal mee omhoog moeten zeulen. 

 

We hebben nu nog een dag of zes te gaan tot het eindpunt van onze reis, Astoria. We zullen de kust al bereiken bij Neskowin en rijden van daaruit nog een stuk naar het noorden. Pas als we in Astoria zijn, gaan we kijken hoe we de resterende tijd gaan besteden. Het lijkt ons in ieder geval leuk om ongeveer een week in Portland, van waaruit we terugvliegen naar Nederland, te verblijven, omdat dat een erg leuke stad moet zijn. En wie weet lukt het ons om een paar dagen eerder dan 27 september een plek in het vliegtuig te bemachtigen, zodat we thuis net wat langer kunnen bijkomen van de jetlag voordat we weer aan het werk gaan op 1 oktober....