Transamerica 2012 - dag 89 - Eugene, OR - Corvallis, OR (68 km)

De wekker ging om kwart voor zeven af, want: bellen met Jan en Elske! Met een tijdverschil van negen uur en een telefoon die lang niet overal bereik heeft, moet je dat wel een beetje plannen. Het was zo fijn om hun stem te horen, want ja, missen doen we ze natuurlijk erg..

Daarna ontbijt in het motel met goede koffie - steeds vaker naarmate we verder westelijk komen -, bagels en muffins. Boodschappen doen bij Walgreen's kostte veel tijd, dus pas om 10 uur gingen we echt van start. Hadden we gisteren nog wat heuvels hier en daar, vandaag was het een vrijwel vlak parcours door boerenland. De oogst is hier al geweest, dus de uitgestrekte landerijen zijn kaal. Het is hier ook weer droog, dus als de tractoren over het land rijden zie je grote wolken stof. Een grappig verschijnsel zijn de vele dust devils (in het Fries ook wel simmertwirre genoemd), mini tornado's die een slurf maken van soms wel vijftien meter hoog, die aarde en strootjes opzuigt en die zich met de wind mee over het land verplaatst. Even plotseling als ze ontstaan zijn ze ook weer verdwenen. Het is Henk dan ook niet gelukt om er een foto van te maken. 

Over het vlakke land heeft de wind vrij spel. Helaas voor ons kregen we die wind pal tegen, waardoor de 68 km naar Corvallis vermoeiend waren. Corvallis is een universiteitsstad met een aardig centrum. Men heeft langs de Willamette River een soort boulevard aangelegd en er zijn veel leuke restaurants en brewery's. Vanavond hebben we weer heerlijk onamerikaans gegeten, Indiaas bij Evergreen.

Hoewel het motel waar we zitten niet echt leuk is, overwegen we om een dagje in Corvallis te blijven. Aan de andere kant lonkt de kust en willen we eigenlijk door. Ligt hier misschien een meningsverschil op de loer, zoals Ad graag wil weten? Ach, in de afgelopen maanden waren we het niet altijd eens (maar waarover, dat weet ik niet meer), maar het is nooit zover gekomen als in het boekje dat ik van mijn collega's Werner en Marije kreeg. Het echtpaar dat daarin hun fietstocht van Miami naar San Francisco beschrijft, splitst op een gegeven moment voor een paar dagen op omdat zij hem een zeurpiet vindt. Terwijl zij alleen verder fietst, ontmoet hij vrijwel direct een andere fietsende vrouw die zich bij hem voegt en die vanwege de kou graag bij hem in de tent wil slapen. Om dat allemaal te voorkomen - en omdat ik in mijn eentje zeker verdwaal - fietsen wij meestal vlak achter elkaar; naast elkaar kan bijna niet vanwege het verkeer. Omdat Henk meer kilo's bagage vervoert dan ik, wordt het krachtsverschil dat er zonder meer is, gecompenseerd en ontlopen we elkaar niet veel in snelheid. Henk loopt op afdalingen wel eens een paar honderd meter uit en ik ben 's morgens wat enthousiaster, maar door de bank genomen vormen we dus een behoorlijk stabiel peloton. 

Totaal 7295 km