Transamerica 2012 - dag 97 - Raymond, WA - Shelton, WA (102 km) - toegift 2

Gisteravond, toen de barkeeper mijn glas kwam bijvullen uit een tweeliterfles Australische chardonnay en Henk hem vroeg of hij geen lokale wijn voorhanden had, zei hij: Well, they make excellent wine here and in Oregon, but I will be honest with you, we go for cheap... Of het nu dat derde glas was of toch een restje vermoeidheid weet ik niet, maar vanochtend had ik het niet naar m'n zin op de fiets (Mart Smeets zou zeggen: zij is niet in goeden doen, brrr). Maar als je drie maanden hebt gefietst, is het gewoon business as usual: zitten en trappen. 

We reden vandaag door heel veel bos, over een mooie rustige, heuvelachtige weg. Eerst was het nog koud en hadden we drie lagen kleding aan, maar tegen de middag werd het heerlijk weer, zo'n 23 graden. De wind was ons, zoals wel vaker de laatste weken, weer niet goed gezind. Hoe de weg ook draaide, we hadden steeds tegenwind. Henk had van zijn drie Indianenbiertjes en de hem door twee dames aangeboden cinnamon whiskey helemaal geen last, dus die heb ik het merendeel van de tocht de kop gegund. Na een dubbele espresso bij een van de vele koffieschuurtjes die je hier in het westen ziet, ging het overigens steeds beter met mijn benen. We lunchten in Elma bij de Pioneer Grill, gerund door een Koreaanse. In zeer slecht verstaanbaar Engels vertelde en vroeg ze ons honderduit en kennelijk begreep ze ook niet alles wat wij zeiden, want ze bleef maar vragen waar we vandaan kwamen en of de huizenprijzen bij ons ook zo hoog waren. Het mengsel van Aziatisch en Amerikaans eten dat ze serveerde was helaas ook onnavolgbaar. 

In Montesano zijn we een halfuurtje in de bibliotheek neergestreken om per e-mail contact op te nemen met World Ticket Center. Ze hadden vanochtend de voicemail ingesproken dat we toch niet op 22 september terug kunnen vliegen. Na wat heen en weer bellen en mailen is het nu definitief 21 september geworden, dus we zijn op zaterdag 22 september weer thuis. 

Ons eindpunt voor vandaag is Shelton, waar we in een aardig motel zijn neergestreken. Fris gebadderd en in gewone kleren gestoken - waar ik inmiddels wel heel erg op uitgekeken raak; tijd voor een shopping tour in Portland - zijn we gaan eten in het hiernaast gelegen restaurant Blondie's, hoe bedenken ze het weer... Een avg-tje (aardappels, vlees en groente) op z'n Amerikaans, niets mis mee. Wel gek en we maken het vaak mee: dat ze hier ongeveer een half uur voor sluitingstijd met spuitflessen schoonmaakmiddel de tafels gaan poetsen en de stofzuiger door de zaak halen terwijl er nog mensen zitten te eten. Dat is met name vreemd omdat de klantvriendelijkheid juist zo fantastisch is hier: de waitress komt meerdere keren vragen of alles naar wens is en omringt je met haar goede zorgen, je waterglas of koffiebeker wordt regelmatig bijgevuld en de rekening komt prompt als duidelijk is dat je niets meer gaat bestellen. Maar ja, het stofzuigen was wel nodig, als je zag wat er allemaal op de vloer lag....

Totaal 7803 km