Transamerica 2012 - dag 99 - Bellevue, WA

In het souterrain waar wij vannacht sliepen, drongen de ochtendgeluiden van een jong gezin niet zodanig door dat ik er vroeg wakker van werd. Tegen negenen pas kwam ik de keuken binnen, waar toen naast Mary, Lawrence en Henk tevens Bessy, Mary's zus, haar man Alvin en Cory, ook lid van de skigroep, koffie aan het drinken waren. De kinderen waren al naar school. We gingen met zijn allen gezellig buiten de deur ontbijten bij Gilbert's Bagels, een leuke tent met weer eens wat andere gerechten dan we meestal kunnen bestellen, plus lekkere koffie! 

Weer thuis, hielpen Lawrence en Mary ons met het vinden van een huurauto. Mary was nog even bezig met een van haar vele telefoontjes naar de verhuurder van de woning die de skigroep volgend jaar in maart wil huren. Zij is een echte planner, die tot in de puntjes wil weten op welke afstand van het huiis de skibus stopt en of de supermarkt wel haar soort thee verkoopt en ze was dan ook stomverbaasd dat wij gisteren vijf minuten na aankomst niets konden antwoorden op haar vraag: 'what's the plan?'. Toen zij al haar vragen had afgevuurd, bracht ze ons naar SeaTac, het dichtstbijzijnde vliegveld, om onze auto op te halen. Daarna ging ze naar haar werk, ze is oncoloog met als specialisatie leukemie, in het ziekenhus. 

De komende dagen gaan wij rondrijden in een Toyota Sienna, een flinke bak waarin we de fietsen en de bagage naar Portland kunnen vervoeren. Want na die angstaanjagende tocht van gisteren door downtown Seattle, zien we het niet zitten om morgen weer in die helse drukte naar het station te fietsen. Met name voor mij een geruststellende gedachte.

We zijn eerder in Seattle geweest, maar hadden de Space Needle toen niet bezocht. Dit keer hebben we de lift, die aan de buitenkant van het bouwwerk omhoog gaat, genomen om van het geweldige uitzicht over de stad en Elliott Bay te genieten. De Space Needle is in 1962 opgericht ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling en was toen nog met 184 meter het hoogste gebouw ter plaatse. Eromheen zijn allerlei musea gevestigd, in eveneens prachtige gebouwen. Als je zoals wij meestal zonder vastomlijnd plan reist, word je vaak verrast. Dit keer op aangename wijze, want we hadden nog nooit van de kennelijk wereldberoemde glaskunstenaar Chihuly gehoord aan wiens werk het museum Chihuly Garden and Glass geheel was gewijd, maar wat we er van buitenaf van konden zien leek ons de moeite waard. Het was geweldig! We waren met name onder de indruk van het werk dat was geïnspireerd door de vorm van en de versieringen op Indiaanse dekens en manden, maar ook de gigantische kroonluchters en de glazen tuinen waren schitterend. 

Het was inmiddels wel 7 uur geworden en we moesten nog van downtown naar Bellevue om daar een Japans restaurant te vinden dat Mary ons had aangeraden. Het restaurant, Ginza, hadden we snel gevonden. Het ligt in het luxe centrum van Bellevue, met veel modieuze restaurants waar chic geklede mensen buiten zitten te eten, ondanks de herfstachtige avondfrisheid. Bij Ginza moesten we intekenen op de wachtlijst, een goed teken natuurlijk. Toen we eenmaal zaten, ging het gelukkig snel, want na het ontbijt hadden we niets meer gegeten. Heerlijke soft shell crab en edamame vooraf, daarna allerlei soorten superverse sushi en sashimi en om de gaatjes op te vullen nog een bordje tempura. 

Het huis van Lawrence en Mary terugvinden in het donker bleek niet eenvoudig, omdat we de I-Pad en de Garmin waren vergeten mee te nemen en de straatjes hier boven op de berg zijn niet echt logisch genummerd. Gelukkig kan Henk zich, anders dan ik, in een vreemde stad snel oriënteren en vonden we tegen elven de juiste straat en het huis. Lawrence was met de meisjes naar een dinner party geweest en die waren nog op. Mary werkt tot laat vannacht, dus haar zien we pas morgenochtend.