Transamerica 2012 - intermezzo, dag 7 - Golden, CO (50 km, 1000 hoogtemeters)

Voor het oefenrondje van vandaag zijn we vroeg opgestaan, enerzijds vanwege de alweer verwachte hoge temperaturen en anderzijds om de verkeersdrukte te vermijden op de Lookout Mountain Road, een weg zonder shoulders en met vrij veel verkeer. Het eerste deel, vanaf de berg naar Golden, was grotendeels bergaf, maar op de hellingen waar we tegenop moesten, deed zich direct al de grote hoogte - 2200 meter - voelen. Gekke gewaarwording: de benen voelen geweldig, maar de longen werken niet mee, waardoor je hijgt als een oud paard. Dat komt doordat er minder zuurstof in de lucht zit, waardoor je systeem harder moet werken om die zuurstof toch binnen te krijgen. Het is een kwestie van gewenning,  want na een poosje vormen zich meer rode bloedlichaampjes, die de opname van zuurstof vergemakkelijken. 

Al snel bleek dat we lang niet de enigen waren die vroeg op de fiets waren gaan zitten. Hele horden perfect in de wielerkleding gestoken fietsers op de meest geavanceerde racefietsen gingen samen met ons naar boven. Daartussen val je op een stevige Duitse touringbike - met bagagedragers - wel op. De weg was niet extreem steil, maar ik moest al snel even afstappen vanwege ademtekort en lichte misselijkheid, wat gelukkig snel overging. En ja, tegen de tijd dat we de top bereikten na 500 hoogtemeters overwonnen te hebben over een afstand van 10 km, ging het eigenlijk wel lekker. Dus, na wat gedronken te hebben in het restaurant van het Buffalo Bill Memorial Museum, besloten we om de berg nogmaals en nu vanaf de andere kant, te beklimmen. Die weg was minder steil, maar ook langer. Een tweetal stops waren nodig om het lichaam - ok, met name mijn lichaam - even bij te laten komen. Op de laatste parkeerplaats kregen we een flesje koud water, actie van de kerk. Daarna was het laatste stukje nog goed te doen. Al met al was het hopelijk een goede voorbereiding op wat ons na morgen te wachten staat.

De rest van de dag ging op aan uitgebreid uitrusten, badderen, wasjes doen en eten. Bij het bereiden daarvan heb je overigens ook te maken met de hoogte. Water kookt hier al bij 93 graden Celcius, waardoor het erg lang duurt voordat je aardappeltjes en boontjes gaar zijn. Ook mijn culinaire experiment met de gisteren in Boulder gekochte bietjes - rode, gele en witte! - ging niet helemaal goed. Jet had zo lyrisch verteld over haar slow roasted beets salad dat ik op internet een recept daarvoor heb opgezocht. Na ongeveer twee uur roosteren in de oven bleken de bieten nog erg knapperig te zijn. Zo lekker als de kleurige knollen ogen op de foto die bij dit verhaal staat, smaakten ze dus helaas niet...