Transamerica 2012 - vertrek

29 mei.

Het was nog even spannend gisterenavond. We hadden voor de zekerheid een nachtje Schiphol geboekt, gelukkig maar. Om 20.00 reed het taxibusje voor, wierp een blik op de fietsdozen en zei, we hebben een probleem. Met we bedoelde hij overigens niet zichzelf. Afijn, diepzinnig nagedacht over een kennis met een busje of een aanhanger, en toen Kees Haks gebeld. Kees riep onmiddellijk "ik kom eraan!". Probleem was wel dat hij op dat moment nog in de buurt van Oostende reed met zijn busje. Om half elf reed hij voor met zijn rode Toyota Hiace, zodat we nog ruim voor middernacht bij het hotel waren. Vanmorgen te voet de laatste 500 meter met de fietsdozen rechtop op een karretje afgelegd, gedokt voor de overbagage en toen naar de gate.

Het is nu 7 uur locale tijd, 1 uur 's nachts in Nederland. Ik worstel met mijn jetlag: wil eigenlijk slapen, maar moet ook wennen aan de 'nieuwe' tijd. Dus zitten we nu in de lobby van het Hilton Hampton Inn and Suites, nabij Washington Dulles Airport, wijn te drinken bij wijze van borreltijd! Henk heeft de fietsen al in elkaar gezet en de Bobyak. Helaas doet de recent aangeschafte fietspomp het niet... Morgen daarom eerst naar de fietsenmaker, wat nog niet eenvoudig is in dit land waar de auto tot de eerste levensbehoeften behoort.

De vlucht is overIgens prima verlopen; films en muziek, hazenslaapjes, de doosjes openmaken waar het vliegtuigeten in zit - helaas als altijd een teleurstelling - en verder, om met ma Van Doren te spreken: de ziel in lijdzaamheid bezitten. Zo, nu nog maar twee uurtjes de ogen openhouden, dan besluiten we deze eerste reisdag in het kingsizebed van onze suite. Leuk trouwens, al jullie reacties!