USA 2013 - Princeton - Barnegat

Hier in het Oosten van de VS is het wel een stuk drukker dan we vorige week gewend waren. We vertrokken in zuidoostelijke richting naar de kust door een aaneenschakeling van plaatsjes en winkelcentra, met heel veel stoplichten onderweg. Het eerste doel was Asbury Park, één van de vele badplaatsen met een brede boardwalk - een strandboulevard van hout met daarlangs veel restaurants, kiosks, winkeltjes, arcades, kroegen en ander vertier. Overal goudgeel zandstrand met een paar rijen duinen. Op heel veel plaatsen liggen er achter die duinen baaien, lagunes en zoutmoerassen, waardoor de smalle kuststrook maar op een paar plaatsen met het achterland is verbonden. Voor zover ik kan zien zijn de stranden geen privé-terrein, maar de strook daar vlak achter is dat vrijwel altijd wel. Buiten het centrum van de stadjes staan daar dan ook enorme kastelen op; er is amper meer een perceel vrij. Overigens kun je op een aantal plekken nog wel de gevolgen van super storm Sandy van vorig jaar zien.

Na de lunch in Ocean Grove in het populaire 'The Starving Artist' reden we verder naar het zuiden. De volgende bestemming was Island Beach State Park, een van de weinige min of meer ongerepte kuststroken van New Jersey. Dichtbegroeide lage duinen, met op een paar plaatsen recreatiemogelijkheden (strand met in het hoogseizoen life guards on duty en een paar plekken, waar je met 'dune buggies' mag raggen). Verder uiteraard educatieve zaken als het nature center en de 'interpretive trails' over alles wat groeit en bloeit of anderszins boeit. Het was goddelijk weer en na een uurtje bakken besloten Elske en ik om net als een paar van de andere bezoekers het zwemverbod aan onze laarzen te lappen, want de oceaan zag er wel heel aantrekkelijk uit. Prachtig schoon water, lekker temperatuurtje en prima golven van een meter of twee hoog. Marja was tevreden met het nemen van de foto's. 

We waren eigenlijk van plan om nog door te rijden naar Ocean City, een leuk plaatsje volgens de Lonely Planet gids die we van Jan hebben geleend. Het drukke verkeer en de gezonde eetlust die we al weer hadden ontwikkeld zorgden ervoor dat we besloten de stoppen bij het Barnegat Motel. De eigenaar ried ons aan te gaan eten in de 'Mud City Crab House'. Het was er stampvol, altijd een goed teken. Inderdaad, heerlijk verse vis en schaaldieren en geen kinderachtige porties. Elske waagde zich voor het eerst aan verse krab. Wel een hoop werk, met tang en plastic schortje, maar het was de moeite meer dan waard. Eenmaal terug op onze kamers, gingen de dames al vlot op één oor en heb ik nog wat foto's bijgewerkt en een uurtje bridge gekeken via de BBO app. Het werd al snel duidelijk dat de door de coach aangekondigde inhaalrace van de Nederlandse mannen geen gestalte zou krijgen, dus we moeten onze hoop vestigen op de dames en in de Transnationals natuurlijk op team HRG Netherlands, beter bekend als de 'oude mannen' (dit seizoen Zeerob 2), die het prima doen in dit internationale veld.