USA 2015 - Dag 9, Fredericksburg, TX

Alweer een prima dag vandaag. Hoewel het vanmorgen mistig was en zelfs af en toe een beetje miezerde, hebben we ons niet laten ontmoedigen. Onze nieuwe fietsen stonden klaar toen we ons om 10:15 bij Bicycle Works meldden. De fietsen van gisteren waren voor vandaag gereserveerd door een ander stel - dat uiteindelijk niet kwam opdagen - dus kregen we vandaag echte road-bikes ( = racefietsen) mee. Voor mij was dat helemaal OK, Marja had bij nader inzien liever de fiets van gisteren weer gehad, omdat ze nu voor haar gevoel erg ver omlaag moest reiken en omdat zo'n racefiets nu eenmaal wat 'nerveuzer' stuurt.

De route die voor ons was uitgestippeld heet de '38-special', naar het vaste dinsdagavondrondje van ruim 60 km dat Bicycle Works organiseert. Een glooiend parcours, alweer grotendeels langs rustige weggetjes en vrijwel voortdurend langs schitterend bloeiende bermen. De meeste bloemen waren we op onze lange fietsreis ook al eens tegengekomen, maar zo uitbundig als hier hadden we het nog niet eerder meegemaakt. Voor de liefhebbers onder onze volgers verwijs ik naar de bijbehorende foto's. Ook trouwe lezeres Aly kan weer opgelucht ademhalen nu we toch een paar fietsverhalen in onze road trip hebben ingelast.

De lunchpauze was dit keer in Luckenbach, een niet meer bewoond nederzettinkje uit de 19e eeuw dat is omgetoverd tot tourist trap, waar vrijwel dagelijks live muziek (country) te horen is en waar in de weekends square dance festijnen worden georganiseerd. Tijdens het verorberen van de broodjes bratwurst met sauerkraut kregen we van een paar motorrijders een nuttige regioculinaire tip, namelijk dat we een keer 'brisket' moesten eten. Brisket is het stuk vlees dat rond de borstkas vlak boven de voorpoten van een koe zit. Omdat de spieren die daar zitten een groot deel van het gewicht van een staande koe moeten dragen is het vlees nogal dooraderd en moet het op een speciale manier worden bereid om het zacht te maken. In de zuidelijke VS doen ze dat door flinke stukken van het vlees eerst te marineren/kruiden en vervolgens 8 tot 12 uur in een 'smoker' (een afgesloten barbecue) te laten garen. De smaak wordt mede bepaald door de houtsoort die wordt gebruikt. Van de uitleg ging je al watertanden, dus dit gerecht hebben we uiteraard onmiddellijk aan onze to-do-lijst toegevoegd.

Omdat het weer niet echt beter werd, hebben we de opties voor een extra lus maar links laat liggen. Bovendien wilden we Fredericksburg nog wat beter bekijken. Een kwartiertje nadat we de fietsen hadden ingeleverd trok het alsnog open en werd het lekker warm. Eenmaal gedoucht en weer toonbaar zijn we het stadje weer in gegaan. Naast de talloze restaurants met biergartens en live muziek zijn er ook flink wat luxe winkels (kleding, juwelen, antiek en curiosa, wijn) en galeriën. Daarnaast is er een groot museum, dat  WO II in de Pacific als thema heeft, omdat de beroemdste ingezetene van Fredericksburg vlootadmiraal Chester W. Nimitz is (was). Hij leidde de Amerikaanse vloot in de Grote Oceaan en werd geroemd als strateeg van een aantal zeer succesvolle zeeslagen in de strijd tegen Japan.

Waar we eigenlijk naar op zoek waren was een restaurant waar je brisket kon bestellen. De enige plek waar we het op de menukaart zagen staan, was het onooglijke fastfood-restaurant Pit BBQ, waar je je eten aan de balie moet bestellen en afhalen en zelf je tafel moet afruimen. Het bestek was nog wel van metaal, maar het eten werd op plastic borden en in polystyreenbekers geserveerd. Ook hier gold echter weer dat schijn kan bedriegen, want zowel de brisket als de side-orders (baked potato en cole slaw) waren helemaal top :)