WT 16-17, 5 september 2016 - Sidemen, Bali - 53 km

Om iets over half acht vanmorgen zaten de tassen op de fietsen en wij aan het ontbijt. Het is verstandig om hier vroeg op pad te gaan, maar niet zonder goede bodem in de maag. Nadat het probleempje met de creditkaartmachine - geen papier meer - met vereende krachten was opgelost, konden we een half uur later op pad. 

Eerst was er de hectiek van de hoofdstraat van Ubud, maar het werd al snel iets rustiger. Veel mensen waren bezig om de feestbogen op te tuigen. Meteen smerig klimwerk - haarspeldbochten leggen ze er hier alleen maar in als de scootertjes het anders niet meer zouden redden en dat is pas ruim boven de 20 procent. We ontkwamen er vandaag dan ook niet aan om een aantal keren af te stappen en de fiets met volle bepakking omhoog te duwen. Dat is trouwens nog vermoeiender dan fietsen dus als het even kon stampte ik toch maar door.

Fietsen onder deze omstandigheden is anders dan we tot nu toe ooit hebben meegemaakt en ook amper te vergelijken met fietsen door Europa en de VS. De wegen zijn soms uitgesproken slecht, de lucht niet altijd even schoon en fietsers zijn een bezienswaardigheid. We worden overal begroet en vaak aangemoedigd. Als je even stil staat knoopt men vrijwel altijd wel een gesprekje met ons aan met behulp van het beetje Engels dat met name de jongere generatie toch wel lijkt te kennen. Zodra je meer wilt uitwisselen dan waar je vandaan komt en dat je Bali geweldig vindt, wordt het trouwens al snel lastig. Ondanks bovengenoemde nadelen is het wel geweldig om door zo'n bijzondere omgeving te fietsen, dus we nemen de minpuntjes gewoon voor lief.

We hebben ook vandaag weer twee etappes gecombineerd - omdat er op tussenpunt Bangli weinig te doen is en de accommodatie wordt beschreven als erg eenvoudig. Bovendien waren we daar al ruim voor de middag, dus na een korte pauze voor banaantjes en mandarijnen reden we door. Een halve kilometer verderop kwam ik er tot mijn schrik achter dat ik mijn zonnebril bij het kleine winkeltje had laten liggen, maar net toen ik omdraaide kwamen er al twee mannen op hun scooter aangereden om hem te brengen - zo werkt dat hier :)

Na de voortreffelijke tjap-tjoy (cap-cay, 'c' uitspreken als 'tj') bij een onooglijke Warung in Desa Guning Sari ging het nog een aantal kilometers moordend op en neer tot we aan de 'kers op de taart' - aldus het routeboekje - kwamen. Een inderdaad prachtige afdaling met af en toe een blik op de Agung, Bali's hoogste vulkaan. Helaas waren ze vergeten de kers te ontpitten... Twee kilometer voordat we in Sidemen zouden aankomen lag de brug over het riviertje eruit en men vertelde ons dat je de fiets daar met geen mogelijkheid over het noodbruggetje met steile trappen zou kunnen krijgen. Goede raad was duur. Terug omhoog en een kleine 15 km omrijden voelde niet goed, dus dan de bepakking er maar af en toch proberen om de fietsen een voor een heelhuids naar de andere kant te krijgen. Dezelfde local die eerst zei dat we moesten omrijden bleek plotseling zeer hulpvaardig en bovendien handig en beresterk. Tassen eraf, fiets ondersteboven op de schouders en hop daar ging 'ie. Zie de plaatjes.

Met de tong op de schoenen de laatste klim gedaan en Hotel Bali Teras gevonden, de aanbeveling van AWOL. Ze waren helemaal volgeboekt, maar dankzij een afzegging was er toch een bungalowtje vrij met uitzicht op de Agung. Nadat we weer een beetje waren bijgekomen en Marja het internet had geraadpleegd, heerlijk authentiek 'rijstafel' en 'sweet and sour pork' gegeten bij Ida's Warung.

Totaal 108 km