WT 16-17, 6 september 2016 - Padangbai, Bali - 26 km

Op Bali fietsen is een bijzondere ervaring, niet te vergelijken met andere fietsreizen. Ja, het is warm, net als in Kentucky en Kansas, de natuur is overweldigend mooi, evenals in Oostenrijk en Umbrie, en we zijn met onze eigen vertrouwde Stevensfietsen, bepakt met alle spullen die we nodig hebben. Maar het verkeer hier! de herrie, de stank van benzine en uitlaatgassen, en langs de weg zoveel te zien... Al je zintuigen staan op scherp en dat zorgt ervoor dat je niet echt relaxed op de fiets zit. 
Wat ik vandaag allemaal zag? Terwijl ik achter Henk al klimmend een dorpje binnenreed, was een eindje verderop een hele familie bezig met het opladen van een scooter: allerlei tassen en manden en daarbovenop iets zwarts. Dichterbij gekomen, zag ik dat het een volwassen geit was, die met touwen vastgesjord zat achterop. Twee kleine jongetjes, paardje spelend met de versierselen behorend bij de Galungan-ceremonie waar iedereen zich al dagen op voorbereidt. Vrouwen met hele vrachten op hun hoofd, die zich ogenschijnlijk moeiteloos en nog steeds elegant voortbewegen. 
Aan het links rijden zijn we inmiddels aardig gewend, maar ik word af en toe gek van het getoeter van brommers en auto's - allemaal goedbedoeld, ze waarschuwen alleen dat ze je gaan passeren, maar als je net bezig bent een helling van zo'n 8% te beklimmen in de laagste versnelling en alle moeite moet doen om je stuur recht te houden, zou je de volumeknop van het omgevingslawaai graag even dicht willen draaien. Verder zijn wij hier dus echt de enigen die zich per fiets voortbewegen. Tot nu toe zagen we misschien vijf fietsende kinderen en een volwassene. Dat alles maakt onze reis hier wel erg speciaal. 

Het parcours van vandaag was overzichtelijk: vanuit Sidemen ongeveer 15 kilometer hard werken, continu up up up. Daarna werden we getrakteerd op een enorme en prachtige afdaling naar de kust, waarbij de remmen het zwaar hadden. Ook hier komen de scooters, met een, twee of drie berijders, aan alle kanten op je af, dus goed je eigen baan houden en niet te veel uitwijken in de bochten is dan verstandig. Henk heeft de GoPro weer op de helm gezet, zodat als het internet goed genoeg is, het filmpje binnenkort op de blog komt. 

Aangekomen in het relaxte stadje Padangbai hadden we wat moeite om ons hotel te vinden, want de helft van de hotels heeft iets van Padangbai Beach (Inn, Homestay of Hotel) in de naam. Ons hotel, tamelijk megalomaan Resort geheten, zit achter een duikschool en de kamer is prima. Na een hapje eten in het hippe The Colonial moesten we natuurlijk naar de Blue Lagoon, een van de attracties van dit plaatsje. Het bleek een klein, besloten strand te zijn en het water was inderdaad prachtig blauw. We hebben heerlijk gezwommen in zee. Daarna nog wat rondgehangen op onze sarongs en later bij ons hotel langs het zwembad. Het publiek hier is zeer jong, goodlooking en van diverse nationaliteiten. Velen zijn hier om de boot te nemen naar de populaire Gili-eilanden. Dat gaan wij misschien ook doen, maar eerst willen we nog een paar dagen achtereen fietsen, om nog wat meer in het ritme te komen. Zodat we misschien over een poosje zo gewend zijn aan het Balinese en Lombokse verkeer, dat we als vanouds rustig peddelend en af en toe wegdromend nog meer van dit schitterende land kunnen genieten. 

Vanavond lekker gegeten bij de buren: loempiaatjes, knoflookinktvis in groentesaus voor mij en een gegrild visje voor Henk. Daarna nog de dagelijkse boodschappen doen - elke dag weer veel flessen water - en toen hadden we, behalve even skypen met Henks vader, voor vandaag wel genoeg gedaan. Morgen met de boot naar Lombok!

Totaal 134 km