WT 16-17, 15 september 2016 - Dompu, Sumbawa - 45 km

Hoewel ons onderkomen van gisterenavond buitengewoon eenvoudig was, hebben we toch prima geslapen en waren we bewust al extreem vroeg opgestaan om het eerste deel van de volgende lange etappe (95 km) in relatieve koelte te kunnen afleggen. Omdat we 3x per dag Indonesich toch net te heftig vinden, heb ik gisterenavond in de lokale Alfamart met flink wat moeite een paar zaken voor een westers ontbijt gevonden: melk, vruchtensap en Honey Loops. We kregen ook nog nasi met een gebakken eitje geserveerd, maar dat hebben we maar ingepakt voor de lunch. 

We zaten al voor zeven uur op de fiets en toen was het een heerlijke 23 graden. Om 9 uur was het al weer boven de 30, maar het scheelt toch zo'n eerste paar uur. Tot onze verbazing was het razend druk op de weg, heel veel brommertjes met jongens en meisjes in schooluniform. De scholen liggen een eindje buiten het dorp, dus toen we die eenmaal voorbij waren werd het weldadig rustig op de weg. We kwamen eerst nog langs een paar viskwekerijen en vissersdorpjes, waarvan de huizen tot in de zee staan (bevolking afkomstig uit Zuid-Sulawesi). Daarna weinig bebouwing meer en veel klimmen en dalen met mooie uitzichten over de zee en in de verte de vulkaan die op de noordelijke uitstulping van Sumbawa ligt.

Helaas kreeg Marja steeds meer last van het slappe gevoel en de misselijkheid die haar gisteren ook al parten speelden en na 45 km had ze zo weinig energie meer over, dat we hebben besloten om naar alternatief vervoer te zoeken richting Dompu. Er rijden hier heel veel bussen en busjes die in alle kleine desa's langs de route stoppen als er iemand mee wil. Het zijn veelal oude, knarsende en krakende barrels, waar echt van alles in en op vervoerd wordt. Zo ook de bus die bereid was ons mee te nemen. De fietsen werden boven op het dak gebonden en dat hebben ze redelijk zorgvuldig gedaan; met een zeil eronder tegen het rammelen, stevig verankerd met touwen aan de imperiaal. Dat mocht ook wel, want het parcours was bochtig en heuvelachtig en de weg was niet overal even best. De bus had er goed de sokken in; er wordt hier vanuit gegaan dat het overige verkeer een beetje meewerkt en dat geiten, koeien, apen en honden slim genoeg zijn om op tijd de weg vrij te maken. Een redelijk enerverend tochtje dus. Oh well, beggars can't be choosers.

Eenmaal in Dompu hadden we het aanbevolen hotel Rinjani snel gevonden, maar dat bleek volledig volgeboekt te zijn. De andere hotels in Dompu die in ons boekje stonden kon de receptioniste niet aanraden, maar terwijl ze ons een alternatief probeerde uit te leggen, bleek dat er toch nog een kamer beschikbaar was, met douche en airco, weliswaar aan de straatkant (zeer druk) en erg dicht bij de grote moskee. Desalniettemin een uitkomst.

We waren nog maar net binnen toen begon het te stortregenen, kort maar hevig. Een uurtje later barstte het weer los, heviger en veel langer. Als je daar doorheen moet fietsen houd je geen droge draad meer over aan je lijf. Dat was ook goed te zien aan de mensen op hun brommertjes buiten. Vooral de kinderen leken het echter heerlijk te vinden. Ze huppelden vrolijk blootsvoets door de plassen en sprongen en masse in de grote fontein naast de moskee. Inmiddels is het na nog een paar flinke buien weer droog, maar nog steeds dreigend.

Marja ligt lekker te tukken, hopelijk morgen gezond weer op. 

Totaal 568 km