WT 16-17, 16 september 2016 - Kencana Beach (Pantai Kencana), Sumbawa

We zijn weer terug in Hotel Kencana Beach! Het oorspronkelijke plan was om door te fietsen naar Bima en daar zouden we zondag opgehaald worden door mr. Iskandar, een door AWOL aangeraden chauffeur. Op Sumbawa kun je geen rondje fietsen, want er is maar één weg van west naar oost. Je kunt natuurlijk hetzelfde eind terugfietsen, maar die optie hadden we van tevoren al aan de kant geschoven. 

Omdat ik me vanmorgen nog steeds beroerd voelde en dus zeker niet de forse berg kon beklimmen die we over moesten naar Bima, ging Henk, mijn galante ridder, aan de slag om een alternatief te vinden. Het had wat voeten in de aarde - de telefoonverbindingen zijn slecht op dit eiland - maar met hulp van de vriendelijke receptionistes kon Henk mij uit mijn ochtendslaapje wakker maken met goed nieuws: om twee uur zouden we worden opgehaald! We hadden dus ruim de tijd voor wat boodschappen in een goed gesorteerde supermarkt waar de muziek keihard aan stond, en voor het inpakken van de tassen. Toen we om één uur net klaar waren met eten in het restaurant, stond mr. Iskandar al voor onze neus. Een half uur later vertrokken we, Henk bij de fietsen en tassen achterin en ik voorin, opdat ik niet nog misselijker zou worden. De reis duurde zo'n vier uur, met een tussenstop bij een wegrestaurant, en ik ging me allengs wat beter voelen. Ik denk dat ik last heb van bijwerkingen van de malariapillen, want mijn spijsvertering is verder helemaal in orde. Nou ja, maar hopen dat ik eraan wen, want we moeten die pillen nog wel een tijdje slikken. 

Kencana Hotel had deze keer nog een wat luxer huisje voor ons beschikbaar, groter en met een mooiere badkamer. Morgen nog een dagje hier chillen en zondag komt mr. I ons weer ophalen voor de laatste etappe naar de boot. Daarna gaan we weer op eigen kracht verder, waarbij de dagafstanden ook beter passen bij de omstandigheden.