WT 16-17, 18 september 2016 - Tetebatu, Lombok - 46 km

Mr. Iskandar meldde zich precies op tijd bij het hotel om ons, de fietsen en de bagage naar de ferry te brengen. Dit keer had hij een pick-up truck bij zich, waar de fietsen, handig met touwen aan beide kanten vastgebonden, rechtop in vervoerd konden worden. Het was leuk om de route die we eerder fietsten, nu vanuit de auto te zien. Mr. Iskandar was bovendien heel spraakzaam vandaag en voorzag ons van allerlei weetjes. Dat er hier alleen op zondag getrouwd wordt en dat er daarom zoveel busjes en trucks volgeladen met kleurig geklede mensen op weg zijn naar ceremonies overal op het eiland. Dat in sommige dorpen vooral hindoes wonen en in andere moslims, maar dat dat allemaal vreedzaam samengaat. En dat de bladeren van die stekelige groene planten, aloë vera, naar Korea gaan om als dakbedekking te dienen. Het landschap was bij tijden prachtig - dat hadden wij een week geleden tijdens onze duurtraining niet zo opgemerkt - maar op het laatst even dor en droog als we toen al hadden gezien. Een voordeel van in de auto zitten is dat je de alom aanwezige vuilnis langs de weg niet zo goed ziet. 

Bij de veerhaven aangekomen lag de boot weer net klaar en konden we er gelijk op. Het was er wel druk! maar we vonden een zitplaats die we bij toerbeurt gebruikten. We raakten ook om beurten in gesprek met een heel aardige jonge vrouw uit Sumbawa, die met haar oude oom onderweg was naar haar moeder. Zij sprak goed Engels, dus ik kon een goed gesprek met haar voeren, bijvoorbeeld over hoe je cap kankung klaarmaakt, maar ook over nog geen kinderen hebben en die wel willen, willen werken maar het mag niet van de man... Voor mij onbegrijpelijk zei ze: I want to be like you, how you look, terwijl ik juist de vrouwen hier zo prachtig vind, met hun gladde bruine huid, fluwelen ogen en hun slanke en elegante gestalte. Schoonheidsidealen zijn kennelijk overal anders, maar allemaal even onlogisch. 

Over het fietsparcours daarna, op Lombok, onderweg naar Tetebatu, kan ik kort zijn. Veel en lang klimmen, niet heel erg steil, het allerergste verkeer tot nu toe en heet. Ik fiets de laatste week uit respect voor de moslimbevolking in een knielange broek en een shirt met lange mouwen, maar toen ik dat laatste op advies van Henk uittrok en verder reed in een luchtig wit hemdje, was dat zo heerlijk fris dat ik het lange shirt definitief in de tas ga stoppen. Hopelijk geef ik daarmee als 60-jarige verder niet al te veel aanstoot... 

De weg was alleen het laatste stuk iets rustiger en ook mooi: door een paar leuke, opgeruimde dorpen waar feestelijkheden bezig waren, langs rijstvelden en door het bos. Eindelijk - voor mij, Henk vond vandaag een eitje - kwam de eindbestemming in zicht. Bij het vrij luxe Mountain Resort hadden ze nog een mooi huisje voor ons vrij. Pogingen van de manager om ons wandelingen met gids of kookcursussen te verkopen, hebben we afgeslagen, we rijden morgen door naar Kuta Beach, Lombok. 

Totaal 614 km

Verstuurd vanaf mijn iPad