WT 16-17, 19 september 2016 - Kuta, Lombok - 60 km

De etappe van vandaag was een verademing na de tocht door de enorme hoeveelheid verkeer van gisteren. De eerste paar kilometer stierf het nog van de brommertjes en in het nabijgelegen Kotaraja was er een drukbezochte pasar, maar daarna hadden we de weg grotendeels voor onszelf. Bovendien bleef het redelijk lang relatief koel omdat het aanvankelijk bewolkt was en we hoog zaten. Hier en daar liet de kwaliteit van het wegdek wel wat te wensen over, maar met onze speciaal daarvoor aangeschafte dikkere banden is dat geen groot probleem - wel opletten geblazen.

Mt. Rinjani heeft zich vanmorgen om half zeven eventjes laten zien, maar daarna was er weer te veel laaghangende bewolking. Het Mountain Resort ligt prachtig tussen de rijstvelden waar volop gewerkt werd. Op het parkoers was er sowieso veel agrarische activiteit, gecombineerd met oude ambachten. Dit was erg leuk om te bekijken en toen ik op zeker moment even stopte voor wat foto's, werden we helemaal ingewijd in de details van het plukken en verwerken van tabak. Dit proces was overigens in grote lijnen hetzelfde als wat ik als student (jaren '70) heb meegemaakt in Ontario, Canada, waar een vliegtuig vol Nederlanders jaarlijks ging meehelpen bij de tabaksoogst - veelal bij Nederlandse emigré's op de boerderij. De tabaksplant rijpt van onder af aan, dus die bladeren worden het eerst geplukt en gebundeld. Vervolgens worden de tabaksbladeren met de stelen omhoog aan bamboestokken in een schuur gehangen die met pijpen wordt verwarmd tot de tabak droog genoeg is om te worden opgeslagen en verwerkt. Verderop zagen we een andere variant waarbij de tabak fijngesneden wordt en vervolgens op matten te drogen gelegd.  Daarna is het klaar om in een sjekkie te worden gerold.

Een ander fenomeen, dat we ook al een paar keer eerder hadden gezien, is de reizende rijstpelmachine. Ook de rijst wordt op matten of betonnen vloeren gedroogd en daarna gezeefd om ontdaan te worden van ongerechtigheden. Vervolgens komt er een mannetje langs met een blauwe machine en gaan die grote zakken gezeefde rijst in een trechter en wordt iedere korrel ontdaan van zijn velletje - ik neem aan volgens een soort van walsprincipe. Helaas kunnen we maar beperkt communiceren met de locals, maar de ontmoetingen zijn toch heel grappig en de mensen buitengewoon vriendelijk en bereidwillig om dingen te laten zien - die voor hen volstrekt normaal zijn, maar voor ons best bijzonder.

Toen we eenmaal weer bij zee waren gearriveerd, was het 'gewoon' 35 graden geworden en wachtte ons nog een stukje met veel steile hobbels, waarvan de eerste maatje Redoute was. Ook dat hebben we overwonnen (soms even een stukje te voet) en nu zitten we dus in het Family House in Kuta, in de sjiekste kamer tot nu toe met als heerlijke verrassing -vooral voor Marja - een ligbad waarin ze helemaal gestrekt kon. Als ik het goed begrijp hebben we via booking.com een upgrade gekregen, omdat we daar nogal regelmatig gebruik van maken.

Morgen gaan we Kuta wat beter verkennen. Het is hier een paradijs voor surfers, duikers/snorkelaars en backpackers, dus we werden al eens begroet met 'hello daddy and mommy' omdat we de gemiddelde leeftijd van de toeristen hier fors opkrikken. Het feit dat we onze rondreis zonder hulpmotor doen is voor veel Indonesiërs amper te bevatten - you must be so strong, so healthy...

Totaal 674 km