WT 16-17, 23 september 2016, Tawun (Sekotong), Lombok

Ik zit hier om bijna borreltijd naar een ietwat mistroostig tafereel te staren. De eilandjes aan de overkant zijn achter een gordijn van regen verdwenen en het komt zo hard naar beneden dat er zich luchtbellen vormen op de stoep en in het zwembad. Het beeld wordt nog wel wat opgevrolijkt door de drie jongedames die proberen om het terras droog te houden met grote rubberen schuivers, maar dat is dweilen met de kraan open...

Vanmorgen zag het er nog een stuk beter uit en zijn we al om negen uur op pad gegaan met een bootje en twee locals om over te steken naar Gili Nanggu en daar te gaan snorkelen. Dat was prachtig. Er was vrijwel geen wind en de zon scheen aanvankelijk nog, waardoor je een prachtig zicht had op het koraal en de werkelijk ongelooflijke variatie in soorten, kleuren en maten vis. Vooral op de plek waar ze bezig zijn met een restoratieproject voor het koraal, was het erg mooi.  We speelden overigens wel een beetje vals om meer vis te lokken. Een plastic halveliterfles werd gevuld met blokjes brood en daarna water. Even flink schudden en door een gat in de dop kon je dan de soppige stukjes brood naar buiten knijpen, waarna je plotseling door hordes vis werd omringd ;). Ik had de techniek van het ademen door een buisje ook eindelijk onder controle, hoewel ik er nog wel een gratis spoeling van de voorhoofdsholtes bij kreeg. Jammer dat ik de waterdichte achterwand van de GoPro heb thuisgelaten, anders had ik wat onderwaterfilmpjes kunnen maken.

Rond het middaguur hadden we het snorkelen wel even gezien. We hebben het resort op het eiland nog aan een inspectie onderworpen - een beetje oude zooi, maar wel aan een prachtig strand van fijn wit zand. Verder is er nog een conserveringsproject waar jonge schildpadden worden gekweekt om later te worden uitgezet. Het weer werd inmiddels duidelijk minder, dus zijn we op de boot gestapt naar het volgende eiland, Gili Sudak, waar je lekker kon lunchen bij de Warung met dezelfde naam. Ze passen in toeristenoorden de pittigheid wel heel erg aan aan de Europese/Australische smaak, maar vooruit. 

Nadat het weer droog was geworden nog even rondgekeken en daarna overgestoken naar het kleinste eilandje hier in de baai, voor nog een keertje snorkelen. Overigens maken alle toeristen hier hetzelfde tripje, ongeacht in welk hotel/resort je verblijft, dus we zagen veel mensen iedere keer opnieuw - een dozijn groepjes in totaal. Hoteleigenaresse Annie was er ook, met een drietal andere gasten van Silverfern. Inmiddels regende het meer dan dat het droog was en het waaide af en toe ook behoorlijk. Op zich heb je in het water geen last van de regen, maar ik had geen echt droge plek voor mijn fototoestel anders dan de plastic zak waarin ik hem in ons rugzakje had verpakt.  

Al het zand en zout zijn afgespoeld onder de warme regendouche en mijn lief ligt even een schoonheidsslaapje te doen. Morgen terug naar Bali.