WT 16-17, 8 oktober 2016 - Darwin, Northern Territories, Australië

 Pfff, wat een nacht en een dag hebben we achter de rug! Gisteravond zaten we nog relaxed aan het diner en hebben we een hele tijd gepraat met een Nieuw-Zeelands echtpaar, Harry en Sheryl, over verre reizen - zij zijn onder andere al twee keer jaguars wezen spotten in Brazilië -, aardbevingen in Christchurch en Noord-Groningen en over wat we zo in het gewone dagelijkse leven doen. Precies om 9 uur was de taxi er, of eigenlijk twee, want de bagage ging in een vrachtwagentje en wij reden er in een busje achteraan. Bij het wachten op het inchecken - altijd weer een avontuur met die grote fietsdozen -, wachten op de securityrituelen en wachten op het boarden, dat laatste om ongeveer half 1 's nachts, sloeg de vermoeidheid al hard toe, maar we gingen toch nog even in een luidruchtige bar een biertje drinken om te proosten op onze 29e trouwdag op 8 oktober. Attent van Henk om voor deze anniversary dit keer te kiezen voor een middernachtelijk uitstapje naar Australië.... Toen we we eindelijk in het vliegtuig zaten, wilde ik me al overgeven aan een pre-opstijgslaapje, toen er iemand van de bagage naar ons toekwam om te vertellen dat de fietsdozen niet mee konden, want er was ruimtetekort... Dat leek ons geen goed plan en dus moesten we erg moeilijk kijken en de poot stijf houden, maar ten slotte bleken ze toch met wat ompakken alles binnenboord gekregen te hebben. 

Een kleine drie uur later kwamen we, groggy en geradbraakt, in Darwin aan, om 6 uur 's ochtends plaatselijke tijd - een tijdverschil van anderhalf uur. We hadden ons helemaal aan het einde van de rij opgesteld met onze ongebruikelijke bagage en ja hoor, alles moest open en worden gecontroleerd. Waren wij blij dat we gisteren zo hadden geboend op de fietsen, de fietsschoenen en alles waar verder maar Indonesische modder op kon zitten. We kregen zelfs een pluim van de aardige douanemedewerkster. Geen herdershonden gezien trouwens, José!

Nog weer drie uur later, na een shuttle-ritje via de stad naar de camperverhuurder, het afhandelen van alle noodzakelijke formaiteiten en een uitgebreide uitleg over hoe zo'n vehikel werkt, reden we naar onze eerste camping. Henk heeft het er die eerste 11 kilometer goed vanaf gebracht, in een onbekende grote auto, met het stuur rechts en de versnellingspook links en dan ook nog links rijden op een best wel drukke weg. Bovendien zijn de richtingaanwijzer en het pookje voor de ruitenwisser van plaats gewisseld, heel hinderlijk.

Free Spirit Campground is een enorme camping voor eigenlijk alleen grote caravans en campers, met allerlei voorzieningen. Niet wat wij zelf nu direct zouden kiezen, maar prima om even bij te komen en alles een beetje te organiseren. Onze Toyota 4WD is op zich handig ingericht, maar de ruimte is wel beperkt en we hebben best veel spullen die een plekje moeten krijgen. Dat is uiteindelijk prima gelukt, waarna we meteen maar even de slaapvoorziening hebben uitgeprobeerd, want we konden beiden de ogen niet meer openhouden. 

De rest van de dag ging heen met boodschappen doen - we zijn nu zelfvoorzienend en ik wil ook regelmatig zelf gaan koken - bij Target, een soort Hema, en Cole, een grote supermarkt. Wij zaten bij wijze van comfort food om 6 uur heerlijk naast onze camper aan een Australisch wijntje met daarbij toastjes met Goudse kaas. Om het Nederlandse gevoel nog even vast te houden heb ik daarna een echt avg'tje gekookt in onze buitenkeuken: biefstukje, boontjes en aardappelen, met aardbeien toe. Lekker!