WT 16-17, 9 oktober 2016 - Litchfield National Park, NT, Australië

Toen we vanmorgen wakker werden, constateerden we gelukkig allebei dat het bed van de camper voldoende comfort biedt om te kunnen genieten van een behoorlijke nachtrust. Op de camping waren best wel wat mensen, maar die gaan vroeg in hun campers of grote caravans zitten, dus is het lekker stil. Tegen zonsopgang was het buiten zover afgekoeld dat de airco uit kon en we het af konden met natuurlijke ventilatie. Die airco doet het alleen als we op een 'powered' site staan, dus als we besluiten om af en toe een keer echt 'self-contained' te overnachten dan wordt het zweten geblazen. Net als in Indonesië is het ook hier ongebruikelijk warm - zo'n 37 graden op het heetst van de dag -, maar gelukkig is de luchtvochtigheid relatief laag.

Na het ontbijt, kopje thee, glaasje sap en cereal met melk, hebben we de boel ingepakt voor een eerste halve dag on the road. We moesten helaas  nog even langs de Apollo-dealer, want we hadden gisteren de hoogte van de camper lichtelijk onderschat... Gelukkig hing er een stalen waarschuwingsbalk aan een ketting, waardoor de bovenhoofdse schade (godzijdank meeverzekerd) minimaal was, maar het moest toch even gemeld en geïnspecteerd. Daarnaast was een van de kampeerstoelen defect, hadden we geen 'solar shower' meegekregen en was er goed internet bij Apollo, zodat we onze lezers konden informeren over de aankomst Down Under. Wifi is hier minder vanzelfsprekend dan op Bali en Lombok, dus de verslagen zullen zeker niet elke avond doorkomen.

We wilden Darwin niet helemaal links laten liggen, dus hebben we een bezoek gebracht aan de 'waterfront', aangeprezen als minstens van dezelfde allure als de haven van Sydney, maar het stelde eerlijk gezegd niet zoveel voor. Luxe appartementen, winkels en restaurants rondom een golfslagbad, een kunstmatige lagune, die zorgvuldig krokodilvrij wordt gehouden, en een pier met nog meer restaurants en een museum. Vanuit de stad was wel leuk dat je met een tweetal liften en traverses naar beneden kon en het was er gezellig druk.
Ondanks de bloedhitte lagen er toch flink wat mensen in de zon te bakken, maar wij hielden het al snel voor gezien. Vroeg geluncht en toen echt op pad, naar Litchfield National Park, zo'n 150 km naar het zuiden. De reis ging vlot en we hebben een mooi plekje geclaimd voor de camper op Litchfield Tourist Park, door onze fietsen er te stallen, alvorens door te rijden naar het park zelf.

Litchfield National Park heeft een aantal bijzondere attracties. Het is een heuvelachtig gebied met plateaus van zandsteen, waarin diepe dalen zijn uitgesneden door een paar riviertjes. Op een aantal plaatsen zijn prachtige watervallen met flinke poelen eronder, die meestal vrij zijn van krokodillen en ander gespuis. Alleen als er veel regen is gevallen en de hele boel onder water staat, dan komen de gevreesde 'salties' ook hier naartoe. De Australische zoutwaterkrokodil is de grootste krokodillensoort van de wereld, agressief, razendsnel en in staat om metershoog uit het water te springen. Jaarlijks vallen er flink wat slachtoffers te betreuren, maar de park rangers controleren na de regentijd alle poelen voordat ze worden vrijgegeven om in te zwemmen. Op weg naar een van die 'water holes' kwamen we eerst nog langs de 'magnetic termite mounds'. Een hele vlakte vol met lange, smalle termietenheuvels, die allemaal precies noord-zuid zijn gericht. Fascinerend. Hoewel we lang niet de enigen waren bij Wangli Falls, was het toch heerlijk om daar even in het kristalheldere water te springen en naar de watervallen toe te zwemmen. Dankzij die watervallen wordt de poel steeds ververst en blijft het water heerlijk fris. Op de terugweg zijn we nog bij een andere waterval wezen kijken. De poel die daarbij hoort is niet veilig en bovendien is de kloof een belangrijke verblijfplaats van meerdere bedreigde soorten vleermuizen, dus daar mochten we alleen van bovenaf in kijken.

Toen we terug waren op de camping was het al vrijwel donker, maar dat weerhield Marja er niet van om weer een heerlijk maal op tafel te zetten. Na de afwas hebben we ons teruggetrokken in de camper. Het ritselt hier in het bos van de beesten en beestjes, en je wordt voortdurend bang gemaakt voor de uiterst wrede natuur. Als Marja er vannacht uit moet, zal ik dus wel even mee moeten.