WT 16-17, 11 oktober 2016, Kununurra, Western Australia

De nacht in Victoria River Crossing was donker en rustig. Anders dan gewone vliegen (steken of bijten niet, maar proberen wel in je oren en ogen te landen, wat nogal hinderlijk is) en flink wat vogels hield de levende natuur zich helemaal gedeisd.

We hoefden vandaag minder ver dan gisteren: ruim 300 km naar Kununurra, de oostelijke pleisterplaats voor toeristen die de Gibb River Road willen rijden. De weg ernaartoe was zo mogelijk nog stiller dan gisteren, maar goed geasfalteerd. Het landschap varieert maar een klein beetje. Meestal licht heuvelachtig, soms wat ruiger met mooie rotsformaties. Qua uitstraling komt de term 'savanne' bij me op: gras van wisselende hoogte met loofbomen die op redelijke afstand van elkaar staan. Het is dus zeker niet zo dat je door de bomen het bos niet meer kunt zien. De variatie in die bomen is heel groot, met als meest bijzondere uitvoering de baobab. Helaas heeft op heel veel plaatsten brand gewoed, waardoor de natuur een flinke knauw heeft gekregen. Vandaag kwamen we langs een stuk waar het rechts van de weg nog smeulde en een paar honderd meter verderop brandde, terwijl de echte vuurhaard zich inmiddels een stukje verplaatst had van de weg af. Het leek overigens niet alsof er iets tegen de brand gedaan werd. 

Een kilometer of veertig voor Kununurra ligt de grens tussen the Northern Territory en Western Australia. We hebben vandaag een fruitig dagje gehad, want alles wat aan groente en fruit niet op is, wordt onverbiddelijk geconfiskeerd door de ijverige inspecteurs, die een kijkje nemen in alle kastjes van de camper. We hadden een half uur eerder een stop gemaakt op een parkeerplaats, waar Engelsman James zijn lunch aan het klaarmaken was. Hij kwam vanuit Western Australia en was graag bereid om onze bol knoflook en de laatste appel en peer te adopteren. Zoals veel mensen die we tegenkomen, was ook James een paar jaar Down Under, deels werken en deels vakantie. Hij was in zijn oude kleine sedan zonder airco onderweg (deels met vrienden, maar nu een stuk alleen) naar Darwin, vanwaar hij weer samen met een vriend verder zou trekken. Naast wat kampeerspullen en een flink kooktoestel, bestond zijn bagage vooral uit mineraalwater en frisdrank, tegen de uitdroging. Over een half jaar is zijn visum verlopen en hij hoopt in die periode nog drie maanden te kunnen reizen, maar zal zeker ook nog drie maanden moeten werken. Het leven is hier duur, waar dan weer tegenover staat dat de lonen hoog zijn.

In Kununurra hebben we ons eerst bij de VVV gemeld, informatie ingewonnen en een kaart van de Gibb River Road aangeschaft - ruim 600 km onverharde weg door 'de laatste echte wildernis' en een van de dunstbevolkte gebieden ter wereld. We zijn eigenlijk iets te laat in het seizoen en daarom zijn een aantal voorzieningen/attracties al gesloten - te weinig water in de water holes en meren of te heet om nog leuk te zijn. Het is hier op het heetst van de dag zo'n 42 graden en over een paar maanden komen daar nog 10 graden bij en wordt het veel vochtiger. Er zijn nog wel genoeg mogelijkheden om te overnachten, veelal zonder stroom en andere voorzieningen, dus we hebben vanmiddag flink ingeslagen bij supermarkt Coles, opdat we de komende dagen niet verhongeren en verdorsten.

Na de lunch in het hippe Kimberley Café  hebben we ons geïnstalleerd op het Hidden Valley Tourist Park, onder de mangobomen, en vanavond van een afstandje gadegeslagen door nieuwsgierige wallaby's. Als tegenwicht voor de barre tijden die ons te wachten staan, hebben we vanavond heerlijk gegeten in the Pump House. Dit restaurant is gevestigd in het oude gemaal van het grote Argyle-stuwmeer. Wat de Australiërs zelf doen qua werk is ons tot nu toe een raadsel, want het restaurant wordt gerund door een Frans-Duits echtpaar, met een Nederlandse stagiaire als staff manager...

We zullen de komende dagen grotendeels off-line zijn, dus even geduld wat betreft de nieuwe verslagen en foto's.