WT 16-17, 12 oktober 2016, El Questro, WA
12 oktober 2016 - Durack, Australië
Meteen bij het wakker worden wisten we: we gaan op pad! De Gibb River Road, waarvoor we speciaal een camper met vierwielaandrijving hebben gehuurd, lag op ons te wachten. Na de auto helemaal volgetankt te hebben en met behulp van de gratis wifi bij het pompstation de laatste berichten naar de beschaafde wereld te hebben verstuurd, vertrokken we. De eerste 46 km naar de afslag waren al heel rustig, daarna kwamen we bijna geen andere auto's meer tegen. Was de weg eerst nog verhard, behoorlijk vers ook, na het bordje richting pastoral station El Questro, de eerste pleisterplaats op de route waarvandaan je allerlei activiteiten kunt ondernemen, begon de onverharde weg. Henk zette de Apollo in de 4WD modus en stuurde ons vervolgens soepel door de vele bochten. Ik ben heel erg blij dat Henk het rijden op zich heeft genomen hier; ik beweer nog wel dat ik het ook ga proberen - op een heeel rustig weggetje - maar ik weet niet zeker of het ooit rustig genoeg zal zijn...
Vlakbij El Questro moesten we met de auto de Pentecost rivier oversteken! terwijl we hadden gehoord dat alle water onderweg zo ongeveer was verdwenen. Spannend was het wel, want je hebt geen idee hoe diep het is. Later, toen we er nog een keer overheen moesten, heb ik er foto's van gemaakt, wie weet was dit wel de laatste keer dat we dat onderweg tegenkomen. El Questro is een ranch waar ze flink wat koeien houden, wat een voorwaarde van de overheid is om in dit gebied ook toeristische activiteiten te mogen ondernemen. En dat doen ze hier: je kunt hier kamperen, in luxe onderkomens verblijven, je kunt alle mogelijke tours boeken, met bussen, boten, vliegtuigen of helicopters. Nu, aan het einde van het droge seizoen, is er niet heel veel meer te doen en de staf bestaat dan ook uit nog maar 30 mensen, terwijl dat er in het hoogseizoen 120 zijn. Over een paar weken vertrekken het merendeel van de huidige bezetting ook naar het zuiden om pas na het regenseizoen weer terug te keren. Wij kozen ervoor om vanmiddag een gecombineerde bus- en boottocht te doen, met sunset experience. Voor die tijd konden we mooi nog even naar de Zebedee Hot Springs , een paar kilometer terug. Dat was een prachtig plekje, waar je met enig klauterwerk uitkomt bij een aantal poeltjes met kristalhelder lauwwarm bronwater dat daar uit de bergwand komt - in een omgeving met een uniek soort palmbomen
De middagexcursie was ook zeer geslaagd. Onze gids, chauffeur en bootsman heette Mick en hij leek met zijn snor, sportieve outfit en grote hoed zelfs wel een beetje op Crocodile Dundee. Hij vertelde in zijn sappige Australische tongval aan een stuk door over de streek waar we doorheen reden, de dieren die we zagen en over de mooie Chamberlain River Gorge waar we vervolgens met een bootje doorheen voeren. Het gezelschap bestond verder uit twee Australische echtparen en een vriendin van een van hen. Ik had wel moeite om alles te verstaan, dus Henk zal de details moeten invullen. Het aandachtig luisteren werd nog lastiger toen we aan het einde van de gorge aan de champagne gingen, terwijl we aan alle kanten nat werden gespuwd door een hele school spitting fish. Die vissen wisten natuurlijk dat wij eraan kwamen want we mochten ze ook voeren, maar het was erg leuk, zeker toen Mick ook nog een truc deed: hij hield een klein visje in het water, waarop een heel grote barramundi die met een enorme splash wegkaapte.
Nadat we, een aantal flessen uitstekende bubbels verder, weer terug waren op het beginpunt, stapten we weer in de open safaribus, opdat Mick ons naar een hooggelegen punt zou brengen waar we de zonsondergang konden zien. Dat ging niet helemaal goed. Halverwege een flinke beklimming, over een hobbelige weg vol keien en kuilen, begaf het voertuig het en moesten we het laatste stuk lopen. Mick riep heel echt per radio hulp in. Ach, door de champagne zat de stemming er al goed in en toen we boven waren, was er ook nog een heerlijk kaasplateau met noten en gedroogd fruit. De zonsondergang was prachtig en we hadden het erg gezellig met elkaar. Tot slot nog een flink stuk met de inmiddels gerepareerde safaribus, in het donker, over weer die hobbelige weg en door een riviertje, toen waren we weer op de campground. Lichtelijk aangeschoten liggen we nu op bed in onze camper met de airco aan, want buiten is het nog steeds bloedheet. Hoe dat de komende dagen moet, zonder elektriciteit? Ach, Henry en Lucy, die mee waren op de tour, zijn zeker tien jaar ouder dan wij, zij reizen met een vouwcaravan en maken in de zinderende hitte ook nog flinke wandelingen. Dan zullen wij een paar hete nachten ook wel overleven.
