WT 16-17, 19 oktober 2016, Eighty Mile Beach Caravan Park, WA

We hebben de afgelopen nacht heerlijk geslapen met alle ventilatieluikjes open en een zacht briesje van zee. Net als op de meeste campings was het al vroeg volledig stil. Als je hier om 10 uur 's avonds naar bed gaat, ben je bij de laatsten. Daar staat wel tegenover dat de eersten al weer ruim voor zessen actief zijn, hoewel ook dat niet met veel kabaal gepaard gaat. Wij hadden al besloten een dag extra te blijven om even uit te waaien op het uitgestrekte strand en mogelijk nog weer in de oceaan te zwemmen. Het zou om een uur of een vloed zijn, dus we konden kalm aan doen. Die 80 mijl in 80 Mile Beach slaat op de lengte van het strand, maar bij laag water is het ook wel een mijl breed. Het eerste stuk is dan puur zand en verderop wordt het steeds modderiger, eigenlijk een soort wad.

Al tijdens het heerlijke ontbijt met gebakken eieren en bacon kwamen diverse nieuwsgierige vogeltjes kijken of er mogelijk ook voor hen iets te halen viel. Tot nu toe had ik de vogels geprobeerd vast te leggen met mijn gewone lens, want als ze niet al te ver weg zijn heb ik genoeg pixels om straffeloos een uitsnede te maken uit het hele beeld. Ik heb mijn mooie 70-300 Sony G lens echter niet voor niets al die tijd meegesjouwd, dus die heb ik vanochtend maar eens op de camera geschroefd. Hoewel lenzen wisselen altijd een beetje link is in verband met stofjes op de sensor - als je de foto's goed bekijkt zitten er al tijden een paar op - zijn de resultaten met die telelens vaak prachtig. Vandaag dus flink wat vogelplaatjes.

Op het strand aangekomen, verdween de goesting om te zwemmen al rap. Er waren geen andere zwemmers, een Duits echtpaar dat op het strand liep vertelde over de flinke haai die ze net vlakbij hadden zien langskomen en er lagen overal doorzichtige glibberige drilpuddinkjes op het strand - stingers dus, de beruchte en piepkleine kwalletjes die je met hun tentakels verschrikkelijke pijn kunnen bezorgen. Dan maar een wandeling. We waren nog maar net onderweg of een van de vissers had goed beet - een hamerhaai van zo'n anderhalve meter. Na een klein stukje lopen hadden we het strand al helemaal voor onszelf. Er is een smalle rij duinen met daarachter hetzelfde landschap als op onze eilanden en dan weer een rij duinen. 80 Mile Beach is grotendeels beschermd natuurgebied, omdat het een plek is waar zeeschildpadden hun eieren leggen. Als je in deze tijd van het jaar bij hoog water 's nachts gaat kijken heb je een redelijke kans dat je ze aan land ziet komen, maar ik weet niet of me dat gaat lukken. Marja heeft al gezegd dat ze graag het bed voor me warm houdt als ik wel opsta.

Gisteravond was het flink bewolkt, maar werden we op de valreep toch nog getrakteerd op een prachtige nagloed van de zonsondergang. Vandaag was het strakblauw en zouden we dus een ongehinderde blik op de ondergaande zon krijgen. Omdat het bijna eb was, deed de glanzende vlakte, waar niet alle water vanaf was gelopen, dienst als spiegel. Het effect was een 'stair case to the sun'. Zie de foto's voor een kleine selectie van die waanzinnige lichtshow.