WT 16-17, 20 oktober 2016 - Port Hedland, WA

Ongelooflijk, maar waar: ik heb zojuist voor het eerst sinds weken een fleeceshirt aangetrokken! Want in de havenstad waar we op een nette maar weinig inspirerende camping zijn terechtgekomen, waait een koele wind. 

Eigenlijk was deze hele dag een beetje saai en sullig. Want de kleine 300 kilometer Great Northern Highway voerden ons wederom langs eindeloze stroken rode aarde, veel dorre struikjes, hier en daar wat bultjes en in de verte soms een cattle station. Om Henk een beetje bij te staan in zijn bij tijd en wijle eentonige chauffeurstaken heb ik tot nog toe geen ander boek dan de reisgids ter hand genomen, maar nu werd de verleiding toch wel groot. Ik ben overigens weer helemaal genezen van het idee dat ik een e-reader moet kopen. Net als ik het prettig vind om op reis niet van te voren alles te plannen, laat ik me ook graag verrassen door het leesvoer dat toevallig op mijn weg komt. Je hebt op campings en in cafés vaak een kastje met door andere reizigers achtergelaten boeken die je kunt ruilen, en tot nu toe heb ik op die manier een aantal onverwacht leuke boeken gelezen. Ook vind ik het aardig om erover te fantaseren hoe een boek op dat ruilplankje terechtgekomen is. De graanrepubliek van Frank Westerman bijvoorbeeld, een zeer lezenswaardig boek, zeker als je zoals ik het het Oostgroninger Oldambt bent opgegroeid, was door de Openbare Bibliotheek Groningen blijkens wat uitgelopen blauwe stempels al jaren geleden officieel afgeschreven en te koop aangeboden voor een klein bedrag. De gelukkige koper - of wie weet weer een vriend of familielid daarvan - heeft het meegenomen op reis naar Bali, uitgelezen en op de plank gezet bij Hotel Bali Agung. Dat hotel vond het inmiddels behoorlijk voddige en vlekkerige boek kennelijk nog zo waardevol dat men er op diverse plekken een rood stempel in heeft gezet. Toen verwierf ik het, met achterlating van de Lonely Planet Bali en Lombok. En nu wacht dat boek op Cable Beach Caravan Park op een Nederlandse reiziger die daar straks blij verrast het enige boek in zijn moers taal ontdekt en net als ik gegrepen wordt door het verhaal van de Groninger herenboeren en hun gevecht met de politiek. 

Helaas, zonder boek is het mij dus niet gelukt om wakker te blijven tot aan de eindbestemming en Henk maakte mij wakker omdat er een groot informatiebord langs de weg stond. Port Hedland is een flinke havenstad waar megaschepen aanmeren, er wordt mijnbouw - ijzererts met name - en zoutwinning bedreven en er rijden enorm lange treinen om alles vervolgens het land door te brengen. Voor de toerist is het volgens Lonely Planet "not the prettiest town", maar er waren twee lichtpuntjes: een leuke galerie met inheemse kunst en een geweldig café, de Silver Star. Helaas, de dame bij de Tourist Information moest ons meteen teleurstellen: het café was dicht. Bij restaurant Dome, aan het water, was het vervolgens prettig toeven. Daar vlakbij hebben we nog groene zeeschildpadden (flat back turtles) gespot, met enige moeite, want ze lijken erg op de rotsen onder de waterspiegel. Uiteindelijk hebben we er een aantal kunnen bewonderen als ze met hun kopje boven water zwommen. Toen we later op de fiets nog even gingen kijken in het centrum, bleek de galerie net gesloten en was er verder he-le-maal niets te doen hier. Wel lekker om een stukje te fietsen, ze hadden zelfs een mooi fietspad langs de kust richting camping aangelegd! Morgen gebruiken we deze plek dus maar als uitvalsbasis voor een bezoek aan twee mooie nationale parken: Millstream Chichester en Karijini National Park.