WT 16-17, 28 oktober 2016 - Tom Price, WA

Voor de derde dag op rij reed ik vanochtend vroeg op de fiets naar het ziekenhuis, maar vandaag was het anders: ik ging Henk ophalen! Ik ging iets later dan de vorige dagen, want Jose belde vanochtend vroeg. Het was heerlijk om even een bekende stem te horen na alweer een eenzame en onrustige nacht. Gelukkig waren de echte zorgen voorbij, want gisteren kon er bij onze uiterst serieuze dokter eindelijk een lachje af: de ontsteking was onder controle, de patiënt mocht naar huis. Henk moet nog wel rustig aan doen, het been nog veel omhoog houden en zich slechts op plekken bevinden waar medische zorg in de buurt is. 
Na afscheid te hebben genomen van de geweldige zusters Natalie en Victoria ging ik op de fiets terug naar de camping en Henk met de taxi. Het was alsof er een gevangene werd losgelaten uit de bajes, zo blij was Henk om weer buiten te zijn en vrij te kunnen rondlopen. Bij de camper hebben we lekker lui gedaan, wat gegeten, daarna weer even naar bed, en toen was het tijd voor mijn rijles! 
Het is heel raar rijden in een auto met het stuur rechts en de versnellingsbak aan de andere kant dan normaal. Links rijden voelde door het fietsen in Indonesië al niet meer zo gek, maar het viel in het begin niet mee om de breedte van de auto in te schatten, waardoor de berm voor Henk soms angstig dichtbij kwam. Na een flink stuk op de autoweg, waar het gelukkig rustig was, ben ik ook nog de bebouwde kom van Tom Price ingereden en heb er geparkeerd, dan had ik dat ook maar gehad. Ik ben er klaar voor! Dus hoe gezellig dat ook zou zijn geweest, Just, je hoeft niet voor chauffeur te komen spelen...
Morgen gaan we eerst een mining tour doen als er tenminste genoeg andere deelnemers zijn, daarna gaan we een stuk richting Exmouth rijden. 
De afgelopen dagen waren best zwaar en spannend, zeker als je zo ver van huis bent. Daarom was het erg fijn om zo veel hartverwarmende reacties op de blog, de mail, whatsapp en Facebook te ontvangen. Dank allemaal daarvoor, het heeft heel erg geholpen! 
Henk heeft vandaag alweer een begin gemaakt met het plaatsen van foto's op de blog. Het zal nog wel een paar dagen duren voordat we weer toegang tot goed en snel internet hebben, maar er zit veel in het vat en dat verzuurt niet.