WT 16-17, 29 oktober 2016 - Nanutarra Roadhouse, WA

29 oktober 2016 - Nanutarra, Australië

Het is vandaag de verjaardag van mijn zwager Willem en op zo'n dag realiseer je je weer extra goed hoe ver we eigenlijk weg zijn. E-mailen, facebooken, sms-en, allemaal leuk, maar wat zou het toch mooi zijn als je via zo'n sciencefiction-apparaat  even naar huis geteleporteerd zou kunnen worden om je dierbaren te spreken en daarna weer door te gaan.

We zitten overigens na vijf dagen Tom Price inderdaad weer op een nieuwe plek op de kaart, maar dat ging via conventionele vervoersmiddelen. Een kleine 300 km, waarvan ongeveer 60 over een matige, onverharde weg. Marja kreeg haar vuurdoop, die heeft op een kilometer of 80 na alles gereden, omdat ik mijn been nog niet zo lang laag kan houden. Na een tijdje zwelt de hele voet op en dat voelt niet lekker. Het ging Marja overigens prima af, ook over de gravel road, dus ik zal mijn plaats achter het stuur  langzaam moeten terugwinnen.

Vanmorgen hebben we eerst een paar boodschappen gedaan en nog een uur gebruik gemaakt van het puike internet van de Visitor Centre van Tom Price om alle mail binnen te halen en om het grootste deel van de achterstallige foto's op de blog te zetten. We hebben inmiddels wel een Australische telefoonkaart met internetbundel aangeschaft, zodat we in ieder geval een paar dingen kunnen doen als er geen Wifi is, maar wel telefoonbereik.

Daarna konden we dus weer op pad. Opnieuw door een wonderschoon en kleurrijk landschap met bergen en rotsformaties in iedere denkbare uitvoering. Eerst nog langs de Hamersley Range en daarna langs en door allerlei andere ketens. Het wordt nu wel steeds vlakker en opener en er komen ook weer meer cattle stations. Geen spannende side trips of attracties vandaag, alleen kilometers. Het weer is de laatste dagen niet al te heet, vrij veel bewolking en westenwind, niet onplezierig.

Nanutarra is de logische tussenstop voor mensen die niet in een keer helemaal naar de kust willen rijden en we troffen daar ook Max, voor wie dat in versterkte mate geldt. Max is een in Engeland geboren avonturier en wereldfietser, die lang in Australië heeft gewoond, ruim tien jaar in Nederland, en nu Kiruna in Noord-Zweden zijn thuis noemt. Hij is al tien maanden op weg op zijn Santos Travelmaster 2.0 met aanhanger, door Indonesië en Australië, en heeft ruim 10.000 km in de benen. Hij slaapt vaak ergens onderweg op een 'free camp' en heeft als hij vol beladen is, voor 10 dagen eten bij zich en meer dan 30 liter water. Ik had hem in Tom Price ook al even gesproken; hij heeft er drie dagen gedaan om ons traject van vandaag af te leggen. Hij is ongeveer halverwege zijn reis, maar zijn vrouw komt over een paar maanden ook hierheen, zodat hij haar kan laten kennismaken met Australië. Altijd leuk, dit soort ontmoetingen.

Foto’s

4 Reacties

  1. José ter Haar:
    30 oktober 2016
    Ben zo blij, Henk, dat je herstel zich zo te lezen in een opwaartse spiraal begeeft. Wil je wel, a.j.b., een beetje rustig aan blijven doen? Jou kennende ga je er ontslagen uit het ziekenhuis weer met volle vaart voor. Take your time. Het was niet niks. Sorry hoor, woorden van een bezorgde thuis blijfster.
    En wat weer een prachtige serie foto's. Je zult even moeten wachten op de namen van de blommen. Blijf mega druk.
    XXX voor jullie beiden.
  2. Ger Willems:
    30 oktober 2016
    Beste Henk en Marja,
    Ik liep wat dagen achter met het lezen van jullie Wetenswaardigheden en lees ook nu pas van Henk's ongemak. Goed dat alles weer in orde. Het geeft wel een nieuwe dimensie aan het begrip avontuurlijk in jullie reis. Ik hoop dat jullie verder verstoken blijven van dergelijk ongemak.
    Ger
  3. Marlon:
    30 oktober 2016
    Wat fijn dat het beter met je gaat Henk; de reis al weer aan het voortzetten. Neem wel je rust hoor.
    Goed van je Marja dat je nu kunt rijden in den vreemde! Fijne reis! Lieve groeten Marlon
  4. Aly:
    30 oktober 2016
    Hey Laiverds, het komt bijna altijd goed ook na een openhoud, jullie lukt dat ook. Wij hopen dan ook dat alles nog steeds beter wordt. Vandaag nog een bericht van iemand in het buitenland met een ontsteking aan zn been. Het lijkt wel in de licht te hangen. Is er nog wel iets uit de kweek gekomen?
    In ieder geval heel veel goeds en fijn dat jullie er voor elkaar kunnen zijn, Liefs vannacht ons