WT 16-17, 30 oktober 2016 - Exmouth, WA

Stond mij gisteren het zweet nog in de handen toen ik de Toyota over zowel autoweg als gravel road stuurde, vandaag ging het alweer een stuk soepeler. Nog even en ik eet een appeltje met de ene hand terwijl ik met de pink van de andere nonchalant om overstekende kangoeroes en emoes heen manoeuvreer. Grappig hoe je ergens als een berg tegenop kunt zien en er dan later opeens lol in krijgt... Heel vaag herinner ik me zoiets uit mijn recente werkverleden, maar waar en wanneer dat was? 
De weg naar Exmouth bood verder weinig verrassingen, behalve dat ik een stukje heb gereden over de 'emergency landing strip'. Nu leek de weg, strak en eindeloos rechtdoor, daarvoor in zijn geheel al prima geschikt, maar aan weerszijden van het als zodanig aangewezen wegvak zijn extra brede vluchtstroken voor het gewone verkeer aangelegd en wordt de vegetatie wat verder van de weg gehouden. Het is wel te hopen dat je zo'n vliegtuig in nood op tijd, en bij voorkeur van voren, ziet aankomen...

Henk zat ondertussen met zijn been op het dashboard van het landschap te genieten. Dat varieerde van kleurrijke bergen, roodbruine termietenheuvels - die hier "nests" heten -. tot aan grote vlakten vol met die leuke grijsgroene spinifexbosjes, afgewisseld met stukken waarop gele bloemetjes bloeiden. Tegenliggers waren er ongeveer ieder kwartier, ingehaald werden we maar twee keer. 
Na ruim drie uur rijden kwam de zee in zicht en nog een half uur later reden we Exmouth binnen, dat aan de oostkust ligt van een klein schiereiland. Het stadje wordt in de Lonely Planet nogal enthousiast beschreven, maar tot nu toe hebben we het bruisende stadsleven hier nog niet kunnen ontdekken. Je ziet hier wel veel grote huizen vlak aan zee, luxe vakantieverblijven en een aantal grote campings. Verder fungeert Exmouth als poort van het als werelderfgoed aangewezen Ningaloo Marine Park, een nog tamelijk ongeschonden koraalrif waar zich onder andere haaien, walvissen en pijlstaartroggen ophouden. Wij zijn benieuwd hoe het rif er hier uitziet. In Indonesië was het koraal grotendeels dood, dus kleurloos. Dat schijnt nu ook in ernstige mate te gebeuren bij Great Barrier Reef, aan de oostkust. De watertemperaturen zijn er een tijdje zo hoog geweest dat ook daar grote stukken koraal zijn afgestorven. Ze noemen het overigens eufemistisch "bleaching" hier. 
De Tourist Information verzorgt veel en uiteenlopende tours naar Ningaloo Marine Park. Wij gaan morgen en overmorgen een plek zoeken op een camping in het noorden van het schiereiland, van waaruit we aan de westkust gaan snorkelen. Het rif is daar gewoon vanaf het strand te bereiken. Om ook de pijlstaartroggen en wie weet een walvis te spotten, gaan we daarna nog door naar Coral Bay, voor een georganiseerde tour.  
Als voorproefje van al dat schoons hebben we vanavond in restaurant Whalers van een geweldige seafood medley genoten. Dat was een plateau met drie etages, met daarop oesters, diverse soorten grote garnalen, coquilles, snapper en ook twee zogenaamde bugs, een lokale kreeftensoort. Met een glas heerlijke West-Australische Sauvignon Blanc proostten we op de goede afloop van Henks ziekenhuisavontuur.