WT 16-17, 1 november 2016 - Ningaloo Caravan and Holiday Resort, Exmouth, WA

Vliegen of wind, het is het een of het ander als je kampeert in Australië. Gisteren waren het dus vliegen, en niet zo weinig ook. Je kunt er niets aan doen, ze vinden Deet niet erg en doodslaan is mij nog nooit gelukt. Dus zit je maar wat om je heen te slaan en als het te erg wordt - ze kruipen heel brutaal in je neus en in je ogen - trek je je in arren moede maar terug in de camper. Mede vanwege die vervelende beestjes besloten we om vandaag aan het einde van de middag terug te keren naar Exmouth. En daar waait het dus! 
Vandaag hebben we het prachtige Ningaloo Marine Park verkend. De belangrijkste attractie van het park, het rif en zijn bewoners, zit onder water, dus je moet duiken, snorkelen of in een boot met doorzichtige bodem stappen om al dat moois te zien. Wij hadden gisteren al snorkelspullen gehuurd en informatie ingewonnen over waar en hoe laat, dus vanmorgen zaten we al vroeg in de auto. De eerste mooie snorkelplek was Oyster Stack. Je zwemt daar vanaf het strand of de rotsen een meter of tien naar het rif en je ziet meteen de mooiste vissen, koralen en andere zeebeesten. We hielden het beiden maar een klein uur uit, want er stond een stevige wind en het water is hier een stuk kouder dan in Indonesië. Wel veel schoner: er drijven geen plastic zakken, blikjes en andere rotzooi in zee. Bij een ander plekje, Turquoise Bay, zag het er ook geweldig uit, maar we zijn daar niet in de inderdaad azuurblauwe zee gegaan. Henk is wat gaan wandelen en zag gekke krabben in en uit het water klauteren. Bij Lakeside Beach aten we op de picknickplaats een broodje met als lunchattractie drie wallaroos, die rustig langs het binnenmeertje hupten. Daarna was het 500 meter lopen naar wat ook een mooie snorkelplek moest zijn. Henk ging lekker op het strand liggen - de herstellende patiënt doet af en toe rustig aan - en ik probeerde naar het rif te zwemmen. Dat ging niet zo goed, de stroming was erg sterk en ik dreef gelijk een heel stuk af. Ik heb het dus maar opgegeven voor vandaag. Morgen en overmorgen krijgen we vast nog wel de gelegenheid om de onderwaterwereld verder te verkennen in Coral Bay of elders. 
Vanavond heb ik weer zelf gekookt: kangoeroeburgers, maiskolven en koolsla. Op de campings hier heb je vaak een camp kitchen, waar veel mensen gebruik van maken. Omdat het nu dus hard waait, heb ik alle spullen bij elkaar gepakt om binnen, uit de wind, te koken. Zoals vaker troffen we leuke mensen, dit keer twee vriendinnen uit Zurich, die net zo hip koken als Elske en Anouk, met quinoa, pompoen en kokosolie. We hebben heel gezellig met zijn vieren in de keuken gegeten en geproefd van elkaars gerechten. Zij hebben ons nog stof tot nadenken gegeven over de manta ray spotting tour die we wilden gaan maken: volgens hen was het veel leuker om naar de Muiron eilanden te gaan.