WT 16-17, 2 november 2016 - Peoples Park Caravan Village, Coral Bay, WA

Vandaag is onze goede vriend en trouwe volger Just 61 geworden, vanaf deze plek nogmaals van harte, Just! 

We moeten zo langzamerhand de resterende dagen naar Perth vrij strak gaan plannen. Het is nog zo'n 1250 km rijden en er zijn nog wel een aantal zaken onderweg die we nader moeten bekijken. Op 10 november moeten we de camper vroeg in de ochtend inleveren en vliegen we door naar Alice Springs. 

Vandaag zou het een bescheiden etappe zijn geweest, ware het niet dat Marja na zo'n 45 km een verwensing uitsprak, toen ze zich plotseling realiseerde dat onze zwemspullen, handdoeken en een paar T-shirts nog aan de waslijn bij de laundry op de vorige camping hingen. We moesten dus wel even terug, want die spullen hadden we vanmiddag echt weer nodig. Uiteindelijk waren we vlak na de middag in Coral Bay, alweer zo'n plek waar je vanaf het strand na 50 m boven het koraalrif zwemt. Het dorpje stelt niks voor; behalve een kleine supermarkt, een paar winkels voor duik- en snorkelspullen en enkele bureautjes die allerlei trips organiseren zijn er twee grote campings en een resort. We staan niet helemaal op de voorste rij, maar vanaf ons plekje kun je prima de baai zien, op een steenworp hier vandaan. Na de lunch hebben we ons eerst ingeschreven voor een Manta Ray tour morgen - snorkelen met mantaroggen en andere grote zeewezens. Je gaat dan wat verder de zee op naar nog mooiere koraalriffen en aan de andere kant van de lagune zwemmen de grotere vissen en zeezoogdieren, die we hopelijk ook te zien krijgen. 

Het waaide ook vandaag weer behoorlijk, maar de baai ligt een beetje in de luwte en de stroming brengt je precies over de interessante plekken, dus we hebben weer allebei een snorkelset gehaald. De onderwaterwereld was opnieuw prachtig. Schitterend vormgegeven en hier en daar kleurrijke koralen (vooral veel met paarse, bijna lichtgevende puntjes) en tientallen soorten vissen en visjes. Extra attractie vlak bij het strand waren de blauwgevlekte roggen, die helemaal niet bang zijn en zich uitgebreid laten bestuderen, terwijl ze zich in- of uitgraven in/uit de zandbodem. Na een paar rondjes over het rif kregen we het toch weer koud, ook omdat er wat bewolking kwam. Op zeker moment werd het heel druk op het strand, vooral heel veel kinderen, dus we gingen maar eens polshoogte nemen. Het bleek te gaan om het dagelijkse voederen der vissen. Een school zilverkleurige vissen van zo'n 50-60 cm lang, die verzot zijn op visvoerkorrels, had zich vlak bij de waterkant verzameld. De kinderen vormden wijdbeens achter elkaar staand in het water een soort van tunnel, waar je de vissen doorheen kon laten zwemmen als je het voer op een strategische plek liet vallen. 

Toen de zon het definitief liet afweten, zijn we lekker warm gaan douchen en op tijd gaan eten bij Fins restaurant, waar het beredruk was. We moesten onze eigen drank meenemen (BYO - Bring Your Own), want ze hebben geen alcoholvergunning. Mijn surf & turf en Marja's  fish & chips waren uit de kunst, dus nu liggen we lekker uit te buiken in de camper. Het is inmiddels zo fris geworden, dat we zelfs een deel van de ventilatieluiken dicht laten. Morgen wel de fleece meenemen op de boot, een week geleden hadden we dat nog niet kunnen bedenken.