WT 16-17, 5 november 2016 - Denham, WA

De Lonely Planet geeft doorgaans uitstekende reisadviezen: bijzondere plekken en activiteiten, een beetje naast de platgetreden toeristische paden, maar waarom ze Monkey Mia als een van de  belangrijkste attracties omschrijven van deze streek? We hadden al van een medereiziger gehoord dat het geen aanrader was, maar we gingen er toch naartoe om het voeren van de dolfijnen mee te maken. We moesten al om 7 uur 's ochtends op pad om ons tijdig bij de park ranger te melden. 
Een aantal jaren geleden gingen er op deze plek dagelijks vele emmers vis doorheen om de dolfijnen naar het strand te lokken en daardoor kwamen ze in groten getale aanzwemmen, maar daarvan zijn ze teruggekomen. Het maakte de dieren lui en de jonge exemplaren leerden niet meer om zelf achter vissen aan te gaan. Dus hebben ze nu vijf dolfijnen uitgekozen om te voeren en die krijgen maar drie visjes per voederbeurt. Daarvoor wordt een heel circus opgezet: twee park rangers spreken de bezoekers toe - in deze tijd, laagseizoen, toch altijd nog 170 mensen - tijdens het wachten op de dolfijnen. Als er dan een paar verschijnen, worden ze met naam en toenaam omschreven en vervolgens komen er drie vrijwilligers met een emmertje vis. Die mogen elk twee mensen uit het publiek aanwijzen om een visje te voeren aan een dolfijn. Ook dat gaat weer met veel opgeklopte praatjes gepaard: hoe je er wel of niet voor kunt zorgen dat je wordt uitverkoren, wat je tegen de dolfijn moet zeggen en hoeveel mensen er met je mee mogen om een foto van je te maken. Wij vonden het een behoorlijk neppe vertoning en concludeerden: als je dolfijnen wilt zien, ga dan naar het Dolfinarium in Harderwijk! 
Vanuit het visitor center waren er ook wandelingen uitgezet. Wij hebben het rondje van 4,5 km gelopen, eerst door een duinachtig gebied waar we een paar emoes hebben gezien en een enkele hagedis, en vervolgens langs het strand. Dat laatste was prachtig: veel kleurrijke schelpen en van die grappige over het zand rennende krabbetjes. Henk moest na de wandeling nog wel even naar de eerste hulp, want hij had een flinke snee in zijn hiel opgelopen, waarschijnlijk doordat hij in een scherpe schelp was gelopen. 
Op de weg terug naar Denham was er nog een mooie side trip: de Little Lagoon, een schitterende azuurblauwe binnenzee. Een klein stukje verder kon je de tidal creek, de verbinding met de grote baai, zien met aan de ene kant duinen en aan de andere kant mangrovebossen. Er stond een bord om ons te waarschuwen voor alweer een nieuwe enge diersoort: de stone fish. Heel gemeen doet die vis zich voor als onschuldig rotsje, maar als je erop stapt met blote voeten - stom! - dan doet dat gruwelijk pijn en moet je meteen naar het ziekenhuis. 
Na al deze sportieven en educatieve activiteiten was het tijd voor een lunch op het terras van restaurant Ocean View, met inderdaad een prachtig uitzicht op Shark 
Bay. De gemengde visschotel was ook nog eens erg lekker, vooral omdat we er een zaterdags wijntje bij namen. Daarna was het tijd voor de siësta, heerlijk in de koele, airconditoned camper.  Later op de middag hebben we nog - zij het wat moeizaam vanwege de matige Wifi-verbinding - geskypet met Elske & Anouk en later met Jan.