WT 16-17, 14 november 2016 - MacDonnell Range Holiday Park, Alice Springs, NT

Het was vandaag een dag met twee gezichten. Enerzijds was het de verjaardag van onze schoondochter Anouk, anderzijds waren we vanavond nog een beetje aanwezig bij de afscheidsbijeenkomst voor Gerda. Elske had op haar telefoon een Skype-verbinding tot stand gebracht, waardoor we een flink deel van de ceremonie toch hebben meegekregen.

Overdag zijn we zeer actief geweest; met de Apollo 2 de West MacDonnell Ranges in. De MacDonnell Ranges zijn het gevolg van de geologisch zeer roerige geschiedenis van Australië. Ze geven een prachtig inzicht in allerlei verschijnselen die het gevolg zijn van het opstuwen van twee aardmassa's in tegengestelde richting, waardoor de in de loop van miljarden jaren gedeponeerde sedimentatielagen zijn omgebogen en omhooggestuwd. Tijdens dit proces ontstonden er ook allerlei scheuren in die aardlagen waardoor magma naar boven is gedrukt. Vervolgens is de erosie door water en wind aan het werk gegaan, waardoor de verschillende lagen soms harder en soms zachter zijn weggevreten. Op allerlei plaatsen zijn daardoor doorgangen in de bergketen ontstaan, meestal met water holes, die essentieel zijn/waren voor het kunnen voorkomen van leven in dit gebied. Daarnaast hoef je niet steeds dieper te graven om oudere gesteentelagen te vinden, die liggen hier netjes naast elkaar in smalle en bredere stroken in het landschap.

We begonnen met een bezoek aan Simpson's Gap, waar een riviertje zich een weg heeft gebaand door de rode bergwand. Vlak bij de afslag daar naartoe was net een tamelijk heftige bosbrand ontstaan (aangestoken), die snel richting de doorgaande weg ging. De brandweer kwam er met een handvol mensen bij en ze wisten het geheel in bedwang te krijgen door zelf een strook van zo'n  20-30 m vlak langs de weg gecontroleerd af te branden, zodat het veel heftigere vuur in zijn opmars gesmoord werd. Toen we terugkwamen van Simpson's Gap was de klus al geklaard. De gap zelf is een rotsachtige spleet waar permanent een beetje water in staat en die een belangrijk leefgebied vormt voor de bedreigde black-footed rock wallaby. De rivier met zijn zanderige bedding staat vrijwel altijd droog.

Het gebied is grotendeels een Nationaal Park, maar de tweede stop, Standley's Chasm, is in privébezit. De wandeling naar deze zeer smalle kloof, dit keer zonder rock pool, was zeer de moeite waard. Het is een van de weinige plekken waar nog cycads groeien. Deze op palmpjes lijkende prehistorische planten komen in  mannelijke en vrouwelijke vorm voor en stammen nog van de periode voordat er bloeiende planten waren. Ze maken slim gebruik van een heel klein parasietje, een trips, om eens in de paar jaar voor bevruchting te zorgen. Onderweg was nog wel hier en daar een poeltje dat door bronwater wordt gevoed en dat zorgt permanent voor net genoeg vocht.

Na de lunch was het tijd voor Ellery Creek Big Hole, een flinke en hier en daar diepe rock pool, die ook door een koude bron wordt gevoed. Omdat er toch wel veel algen in het verder heldere water groeiden, hebben er alleen maar even rondgewandeld. We waren eigenlijk van plan om op de camping van Glen Ellen te overnachten, in de hoop dat we van daar nog een excursie konden maken naar Kings Canyon. Dat bleek niet het geval en het internet was niet goed genoeg voor onze Skype-plannen, dus toen zijn we toch maar teruggereden naar Alice Springs. We hadden nog tijd voor een stopje tussendoor, de Ochre Pits. Op deze heilige plaats winnen de Aborigines witte, gele en rode oker voor hun ceremonies. Je kunt het spul zo uit de wand schrapen, maar als je geen Aborigine bent, kan de boete oplopen tot 5000 dollar.

Daarna snel terug naar Alice voor de opkomst van de 'Super Moon', die je heel mooi vanaf Anzac Hill kon bewonderen. Op deze heuvel, vlak ten oosten van het centrum, eren de Australiërs hun gevallenen uit alle conflicten waarin ze meegevochten hebben. We hadden de timing niet helemaal op orde, dus we hebben de echte opkomst van de maan gemist, maar het was nog steeds mooi.