WT 16-17, 15 oktober 2016 - Marla Roadhouse, Marla, South Australia

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik veel van mooie schoenen houd en dat ik nog niet dood gevonden wil worden met Teva-sandalen of Mephisto's aan mijn voeten. Maar ja, de zwarte Puma's die ik bij wijze van compromis tussen mooi en comfortabel voor deze reis had aangeschaft, zijn inmiddels te smerig voor woorden en voor een stevige wandeling zijn ze niet geschikt. Omdat Henk ook bijna gaten in de zolen had, gingen we vanochtend in Alice Springs naar de Inter Sport. Een halfuurtje later liepen we beiden op nieuwe, lelijke, maar zeer verantwoorde schoenen  de winkel uit. Soms moet je concessies doen...

Na nog een bezoekje aan de Tourist Information begonnen we aan het volgens velen saaiste stuk van onze reis: een 1500 km lange rechte weg naar het zuiden, door dor en droog woestijnlandschap. Het was inderdaad niet erg inspirerend wat we te zien kregen. Het enige opwindende waren de forse windvlagen die af en toe volslagen onverwacht opstaken en die de camper een paar meter opzij bliezen. Dan was het wel zaak om vlot bij te sturen, vooral als van de andere kant zo'n joekel van een road train langsreed. 

Verder hebben we vandaag de Australische wet overtreden. Alweer een hele poos geleden, bij het oversteken van de grens tussen Northern Territories en West-Australië, werden we al ver van tevoren gewaarschuwd dat je vooral geen groente en fruit mee over de grens mag nemen en we hebben toen braaf alles opgegeten of weggegeven. Deze keer, bij de grens tussen Northern Territories en Southern Australië, waren we er niet op voorbereid en ik baalde enorm toen ik de borden zag met het verbod van invoer van groente en fruit. Ik had van alles meegenomen om vanavond en morgenavond zelf te koken en om dat nou allemaal in de afvalbak te gooien... Een groep jonge reizigers op de parkeerplaats voor de grens vertelde ons dat er geen echte controle was, dus zijn we doorgereden en inderdaad,  we hoefden niet te stoppen. Aangekomen op de wel heel kale camping in Marla, heb ik een lekkere salade Nicoise gemaakt met verse boontjes, aardappelen, lente-uitjes, knoflook en tomaten. Samen met het sinaasappeltje als toetje smaakten de verboden vruchten heerlijk. 
In dit nieuwe deel van Australië is het tijdverschil met alweer een uur vergroot: het is nu voor ons negenenhalf uur later dan in Nederland.