WT 16-17, 21 november 2016 - Clare Valley Motel, Clare, SA

Het scenario: Marja ligt lekker op een oor in het grote motelbed bij te komen van de zorgen van de laatste dagen, ik zit met mijn poot omhoog de achterstallige mail weg te werken en een stukje te schrijven en buiten gebeurt iets bijzonders: het regent al een tijdje heel behoorlijk.

We hebben onszelf op deze motelkamer getrakteerd omdat het vandaag weer 35 graden zou worden, terwijl ik misschien vanmiddag wel even een tukje zou willen doen in het kader van het herstelproces. Was achteraf niet nodig geweest, want het werd al vrij vroeg in de middag bewolkt en winderig en de temperatuur ging ook snel omlaag. 

Ik mocht vanmorgen al vlot het ziekenhuis verlaten. De koorts is weg, de nieuwe verkleuringen ook. Na de laatste portie intraveneuze antibiotica mocht het infuus eruit en ik moet het verder kunnen doen met pillen van hetzelfde goedje. Dr. Jessica Borgas heeft een mooie 'discharge summary' gemaakt, waarmee ik me vrijdag bij een arts kan melden om te zien of het verantwoord is om de antibiotica helemaal stop te zetten, of dat er nog een kuurtje achteraan moet. 

Er was al een kamer beschikbaar in het leuk gelegen Clare Valley Motel, dus konden we ons gelijk installeren en daarna op pad om met drie dagen vertraging de vallei wat beter te gaan verkennen. Na al die weken outback vinden we de omgeving hier prachtig. Men is dol op de oorspronkelijke gebouwen van de eerste Europese bewoners van de streek (vanaf midden 19e eeuw) en daar is wel het nodige van bewaard gebleven. Verder staat alles in het teken van de wijn. 

In het plaatsje Sevenhills hebben we heerlijk buiten op de veranda van wijngoed Skillogalee geluncht met een glaasje rosé. Veel van de wijnhuizen hebben een 'cellar door' waar je kunt komen proeven en kopen, maar er zijn er ook verscheidene die er een restaurant en B&B of kamers/huisjes bij hebben. Het was gezellig druk in Skillogalee Restaurant, dat een Mediterraan sfeertje wist op te roepen dankzij de witte stenen buitenmuur van het gebouw, de enorme olijfboom en de kruidentuin met rozemarijn, oregano, tijm, munt en andere geurige ingrediënten.

Na het eten hebben we nog een stukje gelopen over het wijngoed, de Heritage and Wine Trail gereden en een bezoek gebracht aan Martindale Hall. Dat is een villa in Engelse stijl, die aan het eind van de 19e eeuw in opdracht van een steenrijke schapenboer is neergezet en later is geschonken aan de regering van South Australia. Binnen waande je je in het decor van Downton Abby, zeker wat betreft de vertrekken voor het personeel.

Daarna had ik het wel ongeveer gezien voor vandaag. Als het weer meezit, gaan we morgen eindelijk dat stukje fietsen.