WT 16-17, 28 november 2016 - Dunkeld Caravan Park, Dunkeld, VIC

28 november 2016 - Dunkeld, Australië

Grampians National Park kwam, zoals wel vaker, bij toeval op ons pad, doordat we Adelaide hebben overgeslagen. Maar wat een prachtige dag hebben we gehad! Ook het weer werkte mee: na wederom een koude nacht scheen de zon de hele dag uitbundig, maar het bleef toch lekker fris.

We bezochten eerst het Brambuk Cultural Centre, dat is gehuisvest in een schitterend pand, uitgevoerd in de kunstzinnig geïnterpreteerde vorm van een vliegende kaketoe. Het is eigendom van en wordt beheerd door de plaatselijke Aboriginal gemeenschap. Op onze reis door Australië hebben we steeds geprobeerd zoveel mogelijk te weten te komen over de cultuur en de geschiedenis van de Aborigines. Hier in Hall's Gap hebben ze een mooie tentoonstelling ingericht van foto's met uitleg, kunst en videofilms. Het is ons inmiddels duidelijk dat de oorspronkelijke bewoners van dit land slecht en wreed zijn behandeld door de settlers uit Europa en daarna door de Australische overheid. Ze werden van hun land verdreven of nog erger, vermoord. De overheid was er tot in de zestiger jaren van deze eeuw van overtuigd dat het het beste was om de Aborigines en andere indigenous people eufemistisch geformuleerd te laten assimileren met de nieuwe, blanke bevolking. Dat heeft er onder meer toe geleid dat grote aantallen kinderen bij hun ouders werden weggehaald en in pleeggezinnen geplaatst. Velen van hen groeiden op zonder dat ze hun familie ooit terug zagen. Later zag de overheid in dat er grote fouten waren gemaakt en heeft men van alles in het werk gesteld om de cultuur en de geschiedenis van de indigenous people - waarvan naar schatting 2% alle ellende heeft overleefd - veilig te stellen en te laten zien. Helaas is dat (nog) niet genoeg: tot op heden zijn er enorme verschillen tussen de blanke en de Aboriginal bevolking: bij de laatsten zie je een lager opleidingsniveau en minder inkomen, veel meer criminaliteit en een lagere levensverwachting. Henk heeft in zijn Amerikaanse uitwisselingsjaar soortgelijke problemen gezien bij de Native Americans, de Indianen. 

Met het kaartje van de Tourist Information zijn we vervolgens op pad gegaan om de schoonheden van Grampians Park te ontdekken. MacKenzie Falls was de eerste stop. Een korte wandeling voerde ons over mooi aangelegde trappen en paden naar beneden en overal bloeiden wilde bloemen. Het is hier voorjaar! En zeker in een gebied als dit, met veel water, is dat goed te zien. Toen we beneden bij de indrukwekkende waterval waren, nam ik plaats op een grote rots, terwijl Henk de rivier overstak om foto's te maken. Kennelijk was er toen net weer een grote bus vol toeristen aangekomen, want er kwamen wel 100 mensen tegelijk de trappen af. en Henk moest even wachten voor hij weer terug kon.

Grampians Park is vooral bekend vanwege de eeuwenoude tekeningen op de rotsen. Omdat het best ver rijden is en een deel over onverharde wegen ging, hebben we slechts een locatie bezocht. Maar wat voor een... Je kunt je helemaal voorstellen hoe heel lang geleden onder die overhangende rots mensen uit de wijde omgeving elkaar daar troffen en eten, drinken, gezelligheid en vast ook belangrijke informatie met elkaar deelden. We hebben daar lang gestaan, foto's gemaakt en genoten van de stilte en de rust - kennelijk kunnen die enorme bussen niet over de wegen rijden die hierheen leiden. Wij hebben vandaag weer veel wilde dieren gezien: kangoeroes, emoes, een haas en een hert, dat voor ons op de weg verscheen, naar de kant uitweek, nog eens overstak en ten slotte vanachter een bosje aandachtig achterom keek naar de mensen in die witte auto. 

De laatste etappe bracht ons naar Dunkeld, een plaatsje waar veel bergbeklimmers bivakkeren. Wij vonden er een plekje op de gemeentelijke camping, klein, groen en gemoedelijk. De winkels waren al dicht, dus aten we een prima ribeye steak bij het plaatselijke café. Om acht uur 's avonds is het nog heerlijk buiten, dus we hopen op een nacht zonder al onze kleren aan. In geval van nood kunnen we de hulp inroepen van het meegeleverde straalkacheltje, dat we afgelopen nacht voor het eerst hebben gebruikt.

Foto’s

1 Reactie

  1. Linda:
    28 november 2016
    Wat een indrukwekkend verhaal over het verdrijven van de Aboriginals, je hoort en leest er vaker over en de parallel met andere oude culturen en die met de Indianen is zeker te trekken. Wat een ellende, en op grond waarvan de ene cultuur de andere denkt te mogen domineren doet verbazen, maar vervolgens gaat het elders en ook in de toekomst nog gewoon door. Gelukkig is de natuur daar nog mooi gebleven, dat dan weer wel.