WT 16-17, 29 november 2016 - Port Campbell Holiday Park, Port Campbell, VIC

Vandaag zouden we koers zetten naar de Great Ocean Road, een van de beroemdste trajecten van Australië. Toen Marja echter terugkwam van het kantoor van de camping municipale van Dunkeld, was er een nieuwe bestemming toegevoegd aan ons schema. Tower Hill is een vulkaankrater met een meer erin en in het midden een flinke heuvel en volgens de campingbeheerder mochten we dat niet overslaan. Gelukkig lag het wel op onze route, dus geen enkel probleem om daar even te gaan kijken. 

Vanmorgen hebben we eerst even koffie en internet gehaald bij 'The Old Bakery' in Dunkeld. Ontbijt- en lunchrestaurantje, gecombineerd met de verkoop van ambachtelijk brood en streekproducten. Er zijn in Australië heel veel van dit soort tentjes, die kennelijk goed genoeg lopen om levensvatbaar te zijn. Daarna ging het richting Warrnambool, zo'n 100 km verderop. Tower Hill ligt vlak bij de Zuidelijke Oceaan (ik dacht altijd dat er maar drie oceanen - Atlantische, Stille/Grote en Indische - waren, maar zo noemen ze de zee ten zuiden van Australië hier) en was inderdaad zeer de moeite waard. De buitenkant van de krater is nog grotendeels intact en in de krater bevindt zich een bijzonder ecosysteem, mede dankzij de voedselrijke meren en moerassen.

Ik kende de naam Warrnambool al van mijn werk, omdat FrieslandCampina daar een joint venture heeft met Warrnambool Butter & Cheese, Great Ocean Ingredients. Nadat we eerst al een fabriek van Devondale (Ozzie coöperatie) en vervolgens van Fonterra (Nieuw-Zeelandse concurrent) hadden gezien, kwamen we alsnog langs 'onze' fabriek, aan het begin van de Great Ocean Road.

Na zo'n 30 km kwam de oceaan ook echt in beeld en het was gelijk schitterend. De eerste scenic overlook was de Bay of Islands. De naam zegt het al, een baai die in de beschutting lag van een handvol eilanden. De kust bestaat hier uit tamelijk zachte zandsteen, dat fors te lijden heeft onder de beukende golven van de oceaan. Er zijn wel een paar erkende surfplekken, maar gewone badstranden zijn er maar weinig vanwege de hoge golven en de verraderlijke stromingen. Er liggen dan ook her en der scheepswrakken voor de kust.

Vlak voor Port Campbell kwamen we in de achterhoede van de deelnemers aan de Great Victorian Bike Ride terecht. Aan dit evenement, dat acht dagen duurt, doen naar schatting 4000 fietsers mee, van jong tot oud en van niveau fietsvierdaagse tot serieuze wielrenner. Iets voorbij Port Campbell is een enorme camping uit de grond gestampt, waar de meeste deelnemers naartoe zijn gegaan, maar op het Holiday Park, waar wij de camper hebben neergezet, is het ook druk met deelnemers die iets meer luxe willen. 

Dankzij het feit dat Marja vaak wat strakker de tijd in de gaten houdt dan ik, waren we net op tijd om het Information Centre nog te kunnen bezoeken. Behalve een hoop tips voor morgen en kaarten en folders, kregen we ook gratis(!) allebei een verrekijker te leen om na zonsondergang de komst van de pinguïns op het strand te kunnen zien. Zonsondergang is hier pas om een uur of half negen, dus konden we eerst eten, voordat we weer op pad gingen. We hadden zelfs nog tijd om eerst bij Loch Ard Gorge te kijken, voordat we naar de 12 Apostles moesten. Loch Ard Gorge is met een hele smalle doorgang met de oceaan verbonden en heeft aan de landkant bijzondere druipsteenformaties, zeer fraai. Bij de apostelen (het zijn er maar zeven) was het razend druk, maar het was dan ook schitterend om die steile rotsen tegen zonsondergang helemaal oranje te zien kleuren. Voor de die hards die tot ruim een half uur na zonsondergang de wind en de kou bleven trotseren was er uiteindelijk toch de gewenste beloning: ver beneden ons in de branding kwamen meerdere zwarte stipjes aan land die vervolgens in kluitjes het strand op waggelden: heel kleine pinguïns, die allemaal net te zien waren met de verrekijker. Morgen meer natuurgeweld!