WT 16-17, 6 december 2016 - Tidal River, Wilsons Promontory National Park, VIC

Drie heerlijke dagen hadden we in Melbourne! Zo'n intermezzo in een grote stad is een mooie gelegenheid om extra goed uit te rusten, exotisch te eten en weer eens een andere winkel dan een supermarkt van binnen zien. Ook hebben we uitgebreid geskypet met de familie. Maar vanochtend hadden we ook weer zin om de rust en de natuur op te zoeken. 

Van veel kanten hadden we gehoord dat Nationaal Park Wilsons Promontory de moeite waard is. Je hebt er bergen, de zee en een rivier, dus je kunt er van alles ondernemen. De reis erheen ging eerst door veel voorsteden van Melbourne, maar gaandeweg door mooie groene landschappen, terwijl er in de verte steeds meer heuvels opdoemden. De wegen waren helaas onverminderd slecht, zodat de afstand wel twee keer zo groot leek als in werkelijkheid. Maar om een uur of 4 liepen we toch het Visitors Centre van het park binnen. Omdat ze hier op de bijna 500 kampeerplekken maar 20 met elektriciteit hebben, waren die natuurlijk al vergeven voor vanavond. Morgen kunnen we wel verkassen, zodat we alles weer kunnen opladen. 

We willen hier vooral wandelingen maken en voor het eten konden we er nog wel eentje doen, naar Squeaky Beach, ongeveer 5 kilometer op en neer. Prachtig was het. De kust is hier bezaaid met enorme stukken steen en op die grote blokken beuken de golven zich  zo hard stuk dat het water metershoog omhoog spuit. Voor Henk de kunst om net die ene grote golf af te wachten die het meeste spektakel geeft. Het spierwitte zand op Squeaky Beach piept dus echt onder je schoenen: dat komt omdat het zo fijnkorrelig is. 

Op de terugweg zagen we weer een nieuw beest: de wombat, een grasetend harig knuffeldier ter grootte van een big. We deden heel zachtjes om hem niet te storen, maar al snel bleek dat hij helemaal niet bang was voor ons en voor de twee meisjes die ook stil bleven staan. Even later zagen we ook nog een zwarte wallaby (kangoeroe) over het pad lopen, maar die dook wel meteen de bosjes in. 

Toen ik een poosje later in de camper eten ging koken - gehaktballen! daar had ik zin in na al die Aziatische maaltijden - bleek dat de wombats hier in groten getale over de camping scharrelen, samen met opossums en wallabies. Henk heeft op een poster in de toiletten gelezen dat deze beestjes dol zijn op menseneten en dat ze tamelijk brutaal kunnen zijn. Als je in een tentje slaapt, moet je daar beslist geen etenswaren in laten liggen, want de wombat deinst er niet voor terug om zijn klauwen door het tentdoek heen te slaan. Hmmm, het zijn dus toch geen schattige schoothondjes, maar echte roofdieren. Geen wonder dat hun naam op combat rijmt...