WT 16-17, 8 december 2016 - Yarram Holiday Park, Yarram, VIC

Vannacht was het al begonnen te regenen en vanochtend was het nog steeds nat en winderig in Tidal River. De weerberichten voor de komende dagen zien er niet goed uit: langs de kust nattigheid en in de bergen zal het zelfs gaan sneeuwen! 

Ons plan voor vandaag was: naar Yarram rijden, want daar had Henk een afspraak bij de huisarts. Onderweg was het ondanks het slechte weer nog steeds prachtig. In Foster stopten we voor koffie in een gezellig buurtcafé. Ze hadden er naast prima koffie en lekker gebak ook een goed gevulde ruilboekenkast. Dus: drie oude boeken erin en drie nieuwe voor de rest van onze trip in de tas. 

In Yarram aangekomen zijn we eerst naar de Tourist Information gegaan, die gevestigd was in de oude rechtbank. Achter de imposante balie in een prachtige achthoekige ruimte zaten drie in keurig uniform gestoken medewerkers op klandizie te wachten. Het werd ons al snel duidelijk dat hier verstandelijk gehandicapten werden ingezet, op zich een loffelijk streven, maar in deze branche pakte dat nu niet zo handig uit. Er werd heel vriendelijk geglimlacht en gevraagd wat we kwamen doen, maar toen het op het geven van concrete adviezen aankwam, was de informatie wel erg mager. Gelukkig was de baas zelf ook aanwezig, die ons kon voorzien van wat ideeën voor de komende dagen. In de ruimte waar volgens de folder 100 jaar geleden de vrouwelijke gevangenen werden opgehouden, stond ook een jonge fietser op te drogen. Later, toen we in een café zaten te lunchen, kwam hij ook binnen. Grappig en herkenbaar van onze eigen tochten: hij vroeg de serveerster wat the biggest meal was op het menu. Even later zat hij bij ons aan tafel achter inderdaad een enorme berg eten, met vooral heel veel friet. Hij vertelde enthousiast over zijn tocht van Sydney naar Melbourne, veelal over gravel roads en met zoveel mogelijk gratis, dus wild kamperen, wij over de fietsreizen die we al gemaakt hebben en die nog op het programma staan. 

Om kwart voor 4 meldden we ons bij de dokter, alweer de zevende, die vol interesse Henks been onderzocht en daar zijn visie op gaf. Inmiddels heb ik een beetje het vertrouwen in de medische stand verloren, want tot nu toe beweert iedere dokter, met de nodige stelligheid, weer iets anders over oorzaken, remedies en de noodzaak van aanpassing van de leefstijl. De belangrijkste conclusie van de Yarramse dokter was dat Henk wel genoeg antibiotica heeft geslikt en dat de vlek op zijn been verder vanzelf zal verdwijnen. Daar moeten we dan maar op vertrouwen. 

Buiten gekomen was de zon gaan schijnen, dus zijn we de Tarra Valley Road opgereden. Over een zeer bochtige en steeds smaller wordende weg kwamen we in het regenwoud  van Tarra-Bulga National Park terecht. Prachtig was dat, met nog weer hogere varenbomen en een snel stromende rivier met een paar watervalletjes erin. 

Terug op de camping is het weer koud en soms nat. We moesten eerst een beetje lachen om het straalkachteltje in de inventaris van de camper, maar de laatste dagen zijn we er heel blij mee.